جهانی که در آن آمریکا، چین و روسیه برای امنیت و سلطه باهم رقابت میکنند، خطرناک است
به نقل از خبرگزاری ایلنا1399/10/29کد خبر 1399a12288735
امنیت و سلطهای که آمریکا در دوره پس از جنگ ایجاد کرده است در حال پایان یافتن است. دنیا بر سر یک دو راهی قرار دارد. "جان آیکن بری" معتقد است ایالات متحده باید از این فرصت بهره ببرد و پروژه بینالمللی لیبرال را مجددا راهاندازی کند.
به گزارش خبرنگار ایلنا، آلبرت جی میلبانک (استاد سیاست و امور بین الملل در دانشگاه پرینستون)، نویسنده کتاب «جهانی امن برای دموکراسی، انترناسیونالیسم لیبرال و بحران های نظم جهانی» است. وی در آخرین کتاب خود از واپسین فرصت آمریکا قبل از فروپاشی سخن می گوید. به همین مناسبت گفت وگویی با او ترتیب دادیم.
سال میلادی ای که به تازگی پشت سر گذاشتیم، آکنده از رویدادهای عجیب بود. برخی از این رویدادها منجر به تغییر صورت بندی های دیرپایی شدند. نظم جهانی آیا واقعا دچار تحول شده و آیا این تغییر در جهت تضعیف ایالات متحده پیش رفته است؟
از سال 2020، به عنوان سال بحران و فاجعه، همه گیری و رکود اقتصادی و غیرلیبرالیسم و انحطاط دموکراتیک یاد می شود. همچنین زمانی است که پایه های اساسی نظم جهانی در معرض تهدید جایگزینی قرار گرفته است. از سال1930 تاکنون؛ جهان از ابتدایی ترین اشکال همکاری در همه زمینه های اصلی سیستم جهانی از جمله تجارت، دارایی، کنترل تسلیحات، حقوق بشر، انسان دوستی و محیط زیست بی بهره بوده است و اطمینان کامل نسبت به راه حل های مشترک برای مشکلات وجود ندارد. سیستم پس از جنگ به ریاست ایالات متحده سالهاست که در حال تضعیف است اما مورخان آینده ممکن است نقطه تاریخی آن را در آوریل سال 2020 بدانند، زمانی که در فاجعه بزرگ سلامت عمومی و اقتصادی دوران پس از جنگ، کشورهای گروه 7 یا «جی 7» نتوانستند در مورد یک اعلامیه ساده با علتی مشترک به توافق برسند. دنیا بر سر یک دوراهی است. در یک جهت جهان آسیب دیده ی رقابت های قدرت وجود دارد. این آینده ای است که «مشکلات آنارشی» ترسیم می کند. جهانی که در آن ایالات متحده، چین، روسیه و سایر کشورهای رقیب برای امنیت و سلطه با یکدیگر رقابت می کنند، جهان خطرناکی است. مبارزات هژمونیک، انتقال قدرت، معضلات امنیتی و ملی گرایی ارتجاعی، سیستم جهانی پسا آمریکایی و پسا لیبرال را معرفی می کند. این مسیری است که دولت ترامپ با خروج از آن به دنبال قرار دادن ایالات متحده ذیل عنوان «اولین آمریکا» است. در این جهان دموکراسی های لیبرال همبستگی خود را از دست می دهند و بنابراین قدرت خود را در شکل دادن به قوانین جهانی نیز از دست می دهند. در این جهان ارزش های غربی نسبت کمتری با گشودگی، حاکمیت قانون، حقوق بشر و لیبرال دموکراسی دارد. تاثیر آمریکا در جهان طی قرن گذشته به سبب قدرت زیاد و توانایی در ارائه مجموعه ای از ایده ها و چارچوب های نهادی به جهانیان برای به دست آوردن سود متقابل بوده است و با از دست دادن آن، آمریکا کوچکتر و ضعیف تر خواهد شد.
شما از مسیر دیگری هم سخن گفتید. اساسا چقدر این مسیر می تواند به پدیداری شرایط نرمال کمک کند؟
مسیر دیگر، آخرین فرصت تلاش برای بازپس گیری پروژه بین المللی لیبرال دو قرن اخیر است که به معنای ایجاد یک نظم جهانی باز و چندجانبه است که با ائتلاف دموکراسی های پیشرو لیبرال تثبیت شده است. این چشم انداز متاثر از «مشکلات مدرنیته» ازجمله نیروهای علم، فن آوری و صنعت گرایی است. همانطور که ارنست گلنر نوشته است، این نیروها یک «موج جزر و مدی» هستند که جوامع مدرن را به سمت یک سیستم جهانی به هم پیوسته که مدام پیچیده تر می شود، سوق می دهند. همانطور که لیبرال های بین المللی دریافته اند، ایالات متحده و شرکای آن بیشتر در معرض خطرات فراملی نوظهور و به هم پیوسته قرار دارند تا خطر قدرت های سیاسی رقیب. این خطرات عبارت اند از تغییرات آب و هوایی، همه گیری ها، بحران های مالی، کشورهای شکست خورده و گسترش سلاح های هسته ای و همچنین تاثیرات اتوماسیون و تولید جهانی بر ساختار طبقاتی جوامع سرمایه داری، خطرات انقلاب هوش مصنوعی و سایر آشفتگی ها هنوز به تصور درنیامده است.
و البته کرونا…
بله، ویروس کرونا جدیدترین و ترسناک ترین نمونه خطرات فراملی است؛ به مرزها احترام نمی گذارد، در جنگ نمی توان از آن پنهان شد یا آن را شکست داد و خوب یا بد، ایالات متحده و باقی جهان در آن شریک اند. در کوتاه مدت، همه گیری و ویرانی های اقتصادی و عواقب اجتماعی آن، بی شک تجزیه و فروپاشی نظم جهانی را سرعت می بخشد و حرکت به سمت ملی گرایی، رقابت جدی بر سر قدرت و جداسازی استراتژیک تقویت می شود. در بلندمدت، ایالات متحده فرصتی برای الهام بخشیدن به حرکتی ضد انترناسیونالیسی پیدا می کند و این همان اتفاقی است که در بین سال های 1930-40 رخ داد و فرانکلین روزولت و چند رهبر دیگر از نوعی انترناسیونالیسم سرسخت سخن گفتند. سقوط اقتصاد جهانی در 1930 به بعد، گسترش فاشیسم و توتالیتاریسم ارتباط متقابل جوامع مدرن و میزان آسیب پذیری آن ها را نسبت به آنچه روزولت «آلودگی» می نامید، نشان داد. در پاسخ، روزولت و دیگر انترناسیونالیست ها نظمی پس از جنگ برای بازسازی یک سیستم باز پیش چشم آوردند که شامل اشکال جدیدی از حفاظت و روش های مدیریت وابستگی متقابل می شود. ایالات متحده نمی تواند به سادگی در مرزهای خود پنهان شود و باید نظم جدیدی پس از جنگ برقرار سازد. این امر به زیرساخت جهانی نهادها و مشارکت ها نیازمند است.
شما در مقاطع متفاوتی از آخرین فرصت های ایالات متحده سخن گفته اید. اساسا راه نجات آمریکا در چیست؟
اکنون، ایالات متحده باید از فرصت استفاده مجدد از پروژه بین المللی لیبرال بهره ببرد. برای شروع، باید به بازاندیشی درباره معنای «بین المللی بودن» بپردازد. این بار، بین المللی گرایی جستجویی عمل گرا و کم جان برای یافتن راه حل های همکاری در خطرات جهانی خواهد بود و این بار راهپیمایی پیروزمندانه لیبرال دموکراسی نخواهد بود بلکه به معنای اتصال بین المللی گرایی لیبرال و زندگی روزمره مردم است. انترناسیونالیسم پروژه تخریب مرزها و جهانی سازی دنیا نیست بلکه مدیریت پیچیدگی های وابستگی اقتصادی و امنیتی در پیگیری رفاه ملی است.
از دید بسیاری از افراد، نظم بین المللی لیبرال شکست خورده است و یادگاری از یک دوره گذشته است. از نظر برخی این سیاست با سیاست های نئولیبرال شناخته می شود که باعث ایجاد بحران مالی و افزایش نابرابری اقتصادی شده است و از نظر برخی دیگر، در مداخلات نظامی فاجعه بار و جنگ های بی پایان نقش دارد. در این میان، «شرط بندی لیبرال» مبنی بر ادغام چین ذیل نظمی به رهبری آمریکا به عنوان سهامدار مسئول، شکست خورده به نظر می رسد. جای تعجب نیست که انترناسیونالیسم در اروپا جذابیت خود را از دست داده است. اگر تامل کنیم، نظم لیبرال پس از جنگ موفقیت چشمگیری محسوب شد و چارچوبی برای جوامع صنعتی درگیر فراهم کرد تا بتوانند خود را به دموکراسی های اجتماعی مدرن تبدیل کنند. آلمان غربی و ژاپن در یک جامعه امنیتی مشترک ادغام شدند و هویت های متمایز خود را به عنوان قدرت های بزرگ «غیر نظامی» دنبال کردند. اروپای غربی توانست بر نفرت های قدیمی خود فائق شود و یک پروژه بزرگ اتحادیه را راه اندازی کند. حکومت استعماری اروپا در آفریقا و آسیا تا حد زیادی پایان یافت. یک سیستم همکاری سه جانبه شکل گرفت که باعث رشد و مدیریت سلسله ای از بحران های تجاری و مالی شد. از 1980، کشورهای آسیای شرقی، آمریکای لاتین و اروپای شرقی تغییرات سیاسی و اقتصادی به وجود آوردند که آن ها را به یک نظم جهانی باز تبدیل کرد که توسط یک سیستم چندجانبه قوانین و نهادها محصور شده بود. آمریکا به عنوان یک قدرت جهانی بزرگترین موفقیت های خود را تجربه کرد. کشورهای سراسر جهان خواهان رهبری بیشتر و نه کمتر از آمریکا بودند. ما نباید مشتاق همراهی نظم جهانی خارج از صحنه تاریخ باشیم.
بازگشت بین المللی گرایی مستلزم چیست؟
برای تجدید روح بین الملل گرایی لیبرال، طرفداران آن باید به هدف اصلی خود بازگردند که ایجاد یک فضای منظم است که در آن دموکراسی های لیبرال برای منافع متقابل همکاری می کنند، آسیب پذیری های مشترک شان را مدیریت می کنند و از شیوه زندگی شان محافظت می کنند. بر اساس این همبستگی دموکراتیک، این کشورها می توانند با چین و روسیه ارتباط برقرار کنند و همچنین بر سر قوانین نظم جهانی با آنان رقابت کنند. پروژه بین المللی لیبرال پیرامون مجموعه ای از محکومیت ها بنا شده است که امروزه به همان اندازه مناسب اند که در زمان ظهور آن ها در اوایل قرن 19 مناسب بودند. هنگامی که به درستی سازماندهی شوند، تجارت و مبادله به نفع همه ی طرف هاست. قوانین و نهادها همکاری را تسهیل می کنند. دموکراسی های لیبرال ظرفیت منحصر به فردی برای همکاری دارند زیرا ارزش های مشترک آن ها موجب تقویت اعتماد و همبستگی می شود. همچنین دموکراسی های لیبرال یک دلیل بیشتر برای همکاری مشترک دارند؛ افزایش وابستگی اقتصادی و امنیتی فرصت ها و همچنین خطراتی ایجاد می کند. عمل بر اساس فرصت ها ضمن محافظت در برابر خطرات، نیاز به اقدام جمعی دارد. همه گیری، عنصر اصلی بینش لیبرال بین المللی را تقویت کرده است. دولت ها (با دموکراسی های لیبرال) تنها در صورتی امنیت خواهند داشت که با یکدیگر اقدام کنند.
اخبار مربوط به (ایالات متحده) را دنبال کنید:
آمریکا تحریمهای جدیدی علیه ایران اعمال کرد
در چه سنی میتوان یک فرد را «پیر» دانست؟
آیا شایسته ترکیه است که علیه ایران با اسرائیل همکاری کند؟
واژه شناسی این خبر (ایالات متحده): ▲
ایالات متحدهٔ آمریکا (به انگلیسی: United States of America و به اختصار: USA) که به صورت خلاصه ایالات متحده یا آمریکا خوانده میشود، یک کشور مستقل در آمریکای شمالی میان کشور کانادا و مکزیک و اقیانوس اطلس و آرام است. آمریکا بهجز سرزمین اصلی؛ با شیوهٔ حکومت جمهوری فدرال متشکل از 50 ایالت، یک حوزهٔ فدرال، پنج سرزمین خودمختار و مجموعهای از جزایر پراکنده که مجموعاً دارای مساحتی معادل 3٫8 میلیون مایل مربع (9٫8 میلیون کیلومتر مربع)؛ سومین کشور پهناور جهان محسوب میشود و با جمعیتی بیش از 340 میلیون نفر (آمار سال 2023) سومین کشور پرجمعیت جهان است. پایتخت آمریکا واشینگتن، دی.سی. و پرجمعیتترین شهر آن نیویورک سیتی در ایالت نیویورک است.
(واژه ایالات متحده از دانشنامه آزاد ویکیپدیا)
- قیمت طلای 18 عیار امروز پنجشنبه 6 اردیبهشت 1403، 0.513 درصد کاهش داشت
- قیمت سکه گرمی امروز پنجشنبه 6 اردیبهشت 1403، 1.449 درصد کاهش داشت
- قیمت یورو (مرکز مبادلات ارزی) امروز ، 0.061 درصد کاهش داشت
- بوشهر با 2 تکانه در صدر جدول تکانه های کشور در چهارشنبه 5 اردیبهشت 1403
- شاخص USDINR امروز 0.07 درصد افزایش را تجربه کرد - چهارشنبه 5 اردیبهشت 1403