دولت مردم دار و مردم دولت دار

به گزارش خبرگزاری اقتصادی ایران، حسن خسروی مدرس دانشگاه و تحلیلگر مسائل مدیریت دولتی ایران در یادداشتی که در اختیار خبرگزاری اقتصادی ایران قرار داده نوشته است: در چنین سیستمهایی؛ دولت؛ مردم دار است. یعنی دولت؛ مردم را ضبط و ربط می‌کند تا در آسایش و آرامش باشند. تفریح کنند؛ از بازنشستگی لذت ببرند؛ رستوران بروند؛ تاتر و سینما بروند؛ غذای خوب بخورند؛ بهداشت و درمان مناسب داشته و سالم و شاد باشند. چنین مردمی از دست دولت در امان هستند و دغدغه اینرا ندارند که دولت برای فردای آنها چه نقشه هایی دارد. شب را با خیال راحت می‌خوابند؛ چون فردایشان توسط دولت تضمین شده است و قرار نیست اقتصاد و فرهنگ و سیاست و... در آشوب و تلاطم و استرس و... باشد. دولت مردم دار؛ از مردم مالیات می‌گیرد و برای رفاه همان مردم خرج می‌کند. یک بازی برد - برد. دولت مردم دار؛ هر کار اساسی و مهم و سرنوشت سازی می‌خواهد انجام دهد؛ موضوع را به رای مردم می‌گذارد. مردم هم چون سرمایه اجتماعی واقعی به حساب می‌آیند به چنین سیستمی اعتماد دارند و در نظر خواهی ها مشارکت میکنند و عموما عقلایی و بدور از تعصب و هیجان رفتار می‌کنند و رای می‌دهند. از این روست که مثلا دولت سوئیس به مردم می‌گوید: یارانه تان را اضافه کنم یا خرج کشور نماییم؟ مردم هم می‌گویند چون ما به دولت اعتماد داریم شما یارانه را خرج کشور و کارهای اساسی و عام المنفعه کنید. به همین سادگی. در سیستم‌های مردم دولت دار ؛ تا حدود زیادی با کمال تعجب و تاسف؛ جای دولت و مردم عوض می‌شود. مردم دولت دار ؛ مدرسه می‌سازند. مردم خوابگاه و کتابخانه می‌سازند. مردم زندانی آزاد می‌کنند. مردم به معلولان و بیماران سرطانی کمک می‌کنند. مردم به کارتن خوابها و بی بضاعتان کمک غذایی می‌کنند. مردم در مسجد برای محرومان و مستمندان کمک جمع می‌کنند. مردم در سیل و زلزله و... انواع کمک‌های نقدی و جنسی ارسال می‌کنند. مردم برای بی خانمانها خانه و کاشانه می‌سازند. مردم کار جهادی می‌کنند تا به داد فلان کشاورز برسند. مردم؛ کوچه و خیابان را آسفالت می‌کنند. مردم مسجد و حسینیه و درمانگاه خیریه می‌سازند. مردم به فلان روستا آبرسانی می‌کنند. مردم پل می‌سازند و خلاصه مردم؛ دولت داری می‌کنند. نتیجه آن می‌شود که نباید بشود. دقت کنیم که چکار میکنیم و چه اتفاق و چه جابجایی صورت گرفته است؟!؟!؟