«فانی و الکساندر» شاهکاری که علاقه‌مندان به سینما باید ببینند
(تصویر شماره 1)
«فانی و الکساندر» آخرین اثر سینمایی اینگمار برگمان فیلمساز بزرگ سوئدی است که بدون شک یکی از بهترین آثار او و همچنین یکی از بهترین آثار تاریخ سینما به حساب می‌آید.
(تصویر شماره 2)
«فانی و الکساندر» آخرین اثر سینمایی اینگمار برگمان فیلمساز بزرگ سوئدی است که بدون شک یکی از بهترین آثار او و همچنین یکی از بهترین آثار تاریخ سینما به حساب می‌آید.
به گزارش برنا، علاقه مندان به سینما و دنبال کنندگان جدی آثار سینمایی قطعاً باید فیلم «فانی و الکساندر» اینگمار برگمان را ببینند. اثری که برگمان در 64 سالگی ساخت و تحسین همگان را با این فیلم برانگیخت.
اینگمار برگمان 9 بار نامزد دریافت جایزهٔ اسکار شد و در 1971 مفتخر به دریافت جایزهٔ یک عمر دستاورد هنری یادبود ایروینگ. جی. تالبرگ شد. وی سرانجام سه بار (1960، 1961، 1983) و با فیلم های «همچون در یک آینه»، «شم باکرگی» و «فانی و الکساندر» در بخش بهترین فیلم خارجی جایزه اسکار را از آن خود کرد.
برگمان بعد از «فانی و الکساندر» به طور رسمی خود را از فیلمسازی بازنشسته کرد و گفت که می خواهد در تئاتر کار کند اما پس از آن برای تلویزیون سوئد چند فیلم ساخت و به کار تئاتر هم ادامه داد و چندین فیلمنامه نیز نوشت.
بسیاری «فانی و الکساندر» را یک اتوبیوگرافی و وصیت نامه ای هنری از برگمان می دانند که گویا به شکلی سمبلیک با زبان سینما تعریف شده است. «فانی و الکساندر» همچنین به صورت یک مجموعه تلویزیونی قریب به پنج ساعته نیز نمایش داده شد.
خلاصه داستان فیلم:
«فانی» (آلوین) و «الکساندر» (گوو) زندگی خوش و آرامی را با مادر و پدرشان، «اسکار» (آلان ادوال) و «امیلی اکدال» (فرولینگ)، که در کار تآتر هستند. می گذرانند. با مرگ پدر در اثر سکته قلبی و بعدتر ازدواج «امیلی» با یک کشیش خشک و مقرراتی، «اسقف ورگروس» (مالمسیو) بچه ها آزادی و نشاط شان را از دست می دهند و روزگار سختی را می گذرانند. خانواده پدری بچه ها برای نجات آنان اقدام می کنند و مادربزرگ شان، «هلنا» (گون ولگرن) از محبوب یهودی اش، «یاکوبی» (یوزفسون) برای این منظور کمک می گیرد. «یاکوبی» بچه ها را با شعبده از خانه کشیش می رباید. «الکساندر» در زیرزمین خانه او با پسر جوانی آشنا می شود که قدرت های خطرناکی دارد. آن دو با استفاده از همین قدرت ها خانه «اسقف» را به آتش می کشند و سرانجام «فانی» و «الکساندر» به آغوش گرم خانواده پدری بازمی گردند.
«فانی و الکساندر» آخرین اثر سینمایی اینگمار برگمان فیلمساز بزرگ سوئدی است که بدون شک یکی از بهترین آثار او و همچنین یکی از بهترین آثار تاریخ سینما به حساب می‌آید.
به گزارش برنا، علاقه مندان به سینما و دنبال کنندگان جدی آثار سینمایی قطعاً باید فیلم «فانی و الکساندر» اینگمار برگمان را ببینند. اثری که برگمان در 64 سالگی ساخت و تحسین همگان را با این فیلم برانگیخت.
اینگمار برگمان 9 بار نامزد دریافت جایزهٔ اسکار شد و در 1971 مفتخر به دریافت جایزهٔ یک عمر دستاورد هنری یادبود ایروینگ. جی. تالبرگ شد. وی سرانجام سه بار (1960، 1961، 1983) و با فیلم های «همچون در یک آینه»، «شم باکرگی» و «فانی و الکساندر» در بخش بهترین فیلم خارجی جایزه اسکار را از آن خود کرد.
برگمان بعد از «فانی و الکساندر» به طور رسمی خود را از فیلمسازی بازنشسته کرد و گفت که می خواهد در تئاتر کار کند اما پس از آن برای تلویزیون سوئد چند فیلم ساخت و به کار تئاتر هم ادامه داد و چندین فیلمنامه نیز نوشت.
بسیاری «فانی و الکساندر» را یک اتوبیوگرافی و وصیت نامه ای هنری از برگمان می دانند که گویا به شکلی سمبلیک با زبان سینما تعریف شده است. «فانی و الکساندر» همچنین به صورت یک مجموعه تلویزیونی قریب به پنج ساعته نیز نمایش داده شد.
خلاصه داستان فیلم:
«فانی» (آلوین) و «الکساندر» (گوو) زندگی خوش و آرامی را با مادر و پدرشان، «اسکار» (آلان ادوال) و «امیلی اکدال» (فرولینگ)، که در کار تآتر هستند. می گذرانند. با مرگ پدر در اثر سکته قلبی و بعدتر ازدواج «امیلی» با یک کشیش خشک و مقرراتی، «اسقف ورگروس» (مالمسیو) بچه ها آزادی و نشاط شان را از دست می دهند و روزگار سختی را می گذرانند. خانواده پدری بچه ها برای نجات آنان اقدام می کنند و مادربزرگ شان، «هلنا» (گون ولگرن) از محبوب یهودی اش، «یاکوبی» (یوزفسون) برای این منظور کمک می گیرد. «یاکوبی» بچه ها را با شعبده از خانه کشیش می رباید. «الکساندر» در زیرزمین خانه او با پسر جوانی آشنا می شود که قدرت های خطرناکی دارد. آن دو با استفاده از همین قدرت ها خانه «اسقف» را به آتش می کشند و سرانجام «فانی» و «الکساندر» به آغوش گرم خانواده پدری بازمی گردند.