تشک ابری
به نقل از خبرگزاری ایسنا1400/2/15کد خبر 140025152933
ترس فی المجلس و ذاتاً ترسناک نیست اما مو از اینکه همه دور و برم باشن و مو باز تاک باشم می ترسم، مو از تنهایی می ترسوم... مو از چِک چک لوله آبی تو تاریکی شو می ترسُم، وهم برم میداره.... شاید باورت نشه مو از مرگ نمی ترسم اما از ای که تک و تنها بیلنوم (بذارنم) تو قبر می ترسم....
ایسنا/بوشهر ترس فی المجلس و ذاتاً ترسناک نیست اما مو از اینکه همه دور و برم باشن و مو باز تاک باشم می ترسم، مو از تنهایی می ترسوم... مو از چِک چک لوله آبی تو تاریکی شو می ترسُم، وهم برم میداره.... شاید باورت نشه مو از مرگ نمی ترسم اما از ای که تک و تنها بیلنوم (بذارنم) تو قبر می ترسم....
خورشیدو گفت: آدم وقتی می میره فقط چشهاش نمی بینه اما گوشش کامل می شنوه گفتم: همی چی؟ گفت: بله همی چی... انگار سرم محکم خورد به یک چیزی مثل آهن... سینه ام سنگین شد، نفسم بند اومد، ترسم پهنا ورداشت... حالا که خوب فکر می کنم ترس همیشه همراهم بیده از بچگی یا خیلی عقب تر، گمونم قبل از دنیا اومدنم، مو می ترسیدم... از تاریکی، از دزد، جن، پاسبان، از بُوام که وقت و بی وقت می زدوم و مو تلافی همه ای ترسها و کتکها شو تو تشک ابریم جبرانش می کردم و چنان بَرمی می نهادوم که اون سرش نا پیدا و چنان نقشه کشورها روی تشک ابری گل درشتم ترسیم می کردم که می تونستم مستقیم تو چیشهای پیکاسو و ونگوگ نگاه کنم و بگم برو پس بذار باد بیاد، و اونها هم بی ملاحظه زیر لبی بگن: برو عامو بو شاش کشتِمونها... میزان بارون تو آسمان ابری تشکم و بزرگی و کوچکی نقشه کشورها بستگی به تغییرات فیزیکی جو هوا نداشت بلکه تنها و تنها به حجم مصرف هندونه و خربزه آخر شو مرتبط بود و ایضاً به شتاب ثانویه ادرار و مسافتی که باید طی می کردم تا به مُستراح بی چراغی که ته ته حیاط بود، می رسیدم و میزان ترس مو از تاریکی، حتی اگر نیروی گرانش زمین هم ده می گرفتیم ساده ترین و سریعترین جواب، همو تشک نرم ابری گل درشت بود و فردا صبحش با لیک ممتد مادر که عینهو آژیر آمبولانس بیمارستان اختیف صدا می داد از خواب می پریدم تا کار از کار گذشته و تشک تر تر شده... مکث که می کنم باز صدای چک چکِ لوله آبی می شنوم و دوباره می ترسم. اما به جاش خورشیدو دل نترس و پری داشت.... خورشیدو نه قد بلندی داشت نه هیکل تنومندی، برعکس قد کوتاه و شکم آویزون و دست و پاهای کوتاه اما فرز و دل دار و مو تمام نداشته هام تو خورشیدو پیدا می کردم. خورشیدو ننه اش همسایه ای دیوار به دیوار ما بیدن.... اولین بار فقط سیزده سالم بید که خورشیدو یکراست و بی مقدمه گفت: میای امشو بریم از خونه محمودو اینها کُمتر (کبوتر) بدزدیم؟ خشکم زد... شووو تاریکی... دزد.... ننهاد فکرهام بکنم و سریع گفت ساعت یک که محمود رفت ناطوری می ریم ری پشت بونشون.... محمود یکی از بهترین کمتر بازهای (کبوترباز) محل بید و شوها تو شهرداری ناطوری میداد کله اش تو کل شهر اسمی بید... پاهام شروع کردن به دروشیدن (لرزیدن) که خورشیدو گفت: هان چتِن؟ ترسیدی؟ تکونی به خوم دادوم و دستی تو هوا چرخوندم و گفتم: هی هی مو و ترس، و خورشید انگار خیالش راحت شد ول کرد و رفت و همی طوری که می رفت گفت راس ساعت یک میام دنبالت.... خورشیدو که دورتر می شد دلشوره ام صدبرابر شد... ولی نهیب خوم می دادوم که چتن؟ ترسووو؟ همی درستن که سیت می گن بَرمی... مال بی عرضگیتون... شو بترسی تا مستراح بری؟... ای خاک تو سرت.... دزدی فقط شو اولش ترس داره دیگه شوهای بعدیش ترست می ریزه تازه خَشتر (خوش تر) و با مزه تر میشه... ما از کُمتر(کفتر) شروع کردیم تا به قناری و مرغ عشق رسیدیم سپس به خونه های همسایه، فقط هم محدوده تاریخی و جغرافیای دزدی ما خونه های محل بید چون آشنا بیدیم و ترس کمتری داشت، دزدی از خونه ها که فقط مختص توسون ها (تابستان ها) بید. همسایه ها که مینی بوسی می رفتن زیارت امام رضا، عیش ما جور بید و هر شو خونه یک زواری زیارت می کردیم، خورشیدو تو یک چیش بهم زدن با همی کُم (شکم) چاق و شله ایش از رو در حیاط میرفت بالا و در سی مو هم باز می کرد و تو یک چیش بهم زدن قفل در خونه ها باز می کرد و قصه شروع می شد از چیهای تو یخچالش گرفته تا ساعت مردونه و پیل نوت بر می داشتیم، اما گاهی (هیچوقت) دس به طلای زنهای محل نمی زدیم... خورشیدو می گفت: زنها گناه دارند.. سی یک لنگی النگویی ایقه کتک خوردن و بلا سرشون اومد تا گیرشون اومده که نامردیِن ما ورش داریم... راس می گفت: عامو میش رجب وقتی سی زینتو زن همسایه روبروییمون حسابی می زد... مغرب می بردش جنب زبیده طلا فروش سیش طلا می خرید خورشیدو می گفت: رجبو نامرد هر النگوی سی زینتو می خرید یک بچه ای هم باهاش درست می کرد... عامو میش رجب راننده جرثقیل بید و تو گمرک بار غراب ها خالی می کرد... البت دستش به دهنش می رسید. از تعداد النگوهای زینتو میشد تعداد بچه هاش و میزان کتک خوردن هاشون بفهمی... تازه اگر زینتو بچه ای خراب می کرد یا جنبش نمی موند عامو میش رجب با انگشتری یا گوشواری سروته اش هم می اورد.... حالا که خوب فکر می کنم سی همی ننه ام یک النگو تاکی و چن تا انگشتر جور واجور داشت و همیشه می گفت بوات از انگشتر بیشتر خشش میات.... مامور شهربانی همیطور که هی تو پرونده امون می نوشت و هی پر و پیمونش می کرد گفت: شما دوتا دست از دزدی نمی کشین نه؟ چند بار بخشیدیمتون؟ و چند بار ننه هاتون اومدن گریه و زاری کردن؟ این بار دیگه از ای حرفها نی؟ باید بواتون بیارن و سند تا ولتون کنم وگرنه میرین زندان.... با لکنت گفتم: آقا گُه خوردیم مامور شهربانی گفت: نوش جونت... فقط باید بواتون بیاد وگرنه راهی ندارین همینطور که هی گریه می کردم گفتم: بوام قطرن آقا، جاشویی با جهازها میره مامور نگاهی به خورشیدو انداخت و گفت : بوای ای بشکه بگو بیاد... گفتم: آقا بواش رحمت خدا رفته خدا رحمت کنه بوای خورشیدو میگن از دزدهای درجه یک شهر بیده، یک شویی مشغول دزدی بیده که مامورها می افتن دنبالش ای خدا بیامرز هم میاد از پشت بوم خونه ها فرار کنه که یکهو از بالای بوم پرت میشه تو کوچه و سرش می خوره زمین، ننه ام می گفت تا مدتها دور سرش یخ می نهادن اما فایده نکرد عمرش به دنیا نبید... وقتی هم گرفتنش می گن فقط یک ساعت رولکسی تو جیبش بید و مشتی پیل نوت..... سرم کنار گوش خورشیدو اوردم و یواشی گفتم: میخوی سی ننه ام بگو تا سی عامو میش رجب بگه بیاد ضامنمون بشه خورشیدو بی اینکه سیلوم کنه با غضب گفت: نه هرگز، گور بواش.... تو گردن زنهای محل، می گفتن هر وقت زینتو حامله میشه عامو رجب ننه خورشیدو صیغه می کنه. زینتو و هم که بو می بره و سرصدا می کنه سیری کتک می خوره و پسینش دِرِیس کرده دم دکون زبیده طلا فروش النگو میخره.... گمونوم خورشیدو هم بویی برده اما به رو خوش نمی اورد صدای چک چک آب لوله ظرفشویی شهربانی بند نمی اومد خواستم بگم ببندینش که ترسیدم دوباره مامور بیاد سراغمون تا بخوریم کتکمون بزنه ظهر بیست و سوم مرداد بود که در حیاط خونه رو به شدت زدن، سریع در باز کردوم دیدوم خورشیدو نفس نفس زنان و خولیس عرقن... گفت یک لیوان او بیار... با ترس گفتم؟ چه کردی؟ مامورها دنبالتن؟ گفت: نه.. خدا سیمون خواسته... نونمون رفت تو روغن... تا کی دم کمتر و قناری و مرغ عشق باشیم و هی النگو تو دستمون کنن. منظورش دستبند بید.... یک چی پیدا کردم جواهرن... بارمون می بندیم سی همیشه و دزدی میلیم (میذاریم) کنار... با تندی گفتم: مو توش نیستم... تازه یک ماهن تعهد دادیم... این بار بگیرنمون کارمون تمامن... خورشیدو ننهاد حرفم تمام بشه گفت: امرو دم قهوِخونه ناجی فهمیدوم که موزیریها می گفتن یک غراب ژرمنی پرتا پر طاقه پارچه ای اوردن سی اسحاقو یهودی... گفتم: بریم پارچه از غراب بدزدیم؟ گفت : نهههه.... خوب ایل و اوول (این طرف و آن طرف) خوش سیل کرد و گفت: موزیریها می گفتن یک صندوق چوبی دور طلا کاری سیش اوردن نهادنش تو اطاق کپتان غراب... شک نکن پر از جواهرن..... مو ای یهودیها می شناسم تو تمام دنیا پهن هستن پیلدار و دست و دل باز... حرفهاش میخم کرد... خواستم بگم نه... که خورشید گفت: خاک تو سر ترسوت....گهی عرضه کار گُت نداشتی.... گفتم: نمی ترسم... اما اگر بگیرنمون بیچاره ایم خورشیدو گفت: نمی گیرنمون... تازه اسحاقو ایقه داره که نخواد ازمون شکایت کنه.... موزیریها مغرب می خوان بار غراب خالی کنند، آماده باش میام دنبالت و ول کرد و رفت... دم دمه غروب بید که خورشیدو با یک تسکباب خوراکی اومد دنبالم.... بی اینکه سلامی بکنیم.. با چیش اشاره تسکبابش کردم که یعنی ای سی چنن؟ خورشیدو گفت: سی گارد دمه در گمرک می گیم بوامون تو موزیریهان سیشون خوراک اوردیم...... راه که افتادیم خورشیدو دست کرد توی جورابش و یک پاکت سیگار وینستون در اورد و یک نخی تعارفم کرد، خواستم بگم نه نمی کشم که خورشیدو گفت: ها بچه ننه... ترسیدی؟ سریع بادی تو غبغبم انداختم و گفتم: موو ترس؟ و نخ سیگار ازش برداشتم همی که اولین پک زدم تمام گلو و سینه ام سوخت و رفتم پشت سرفه... ساعت هشت شو بید که رسیدیم کنار غراب ژرمنی.... غراب خو نبید، شهر روشنی ری او بید... ته غراب معلوم نبید..... غراب لنگر انداخته بید کف دریا و اومده بید تابوک (کنار) اسکله..... خورشیدو با کولش تنه ای به مو زد و گفت سیل کن... امتداد خط نگاه خورشیدو رسوندم به یرک جرثقیل گُتی که تو اسکله کنار غراب هی کار می کرد، خوب که سیل کردوم تا بهههه عامو میش رجبن... عامو میش رجب بوم جرثقیلش کرده بید تو غراب و نگله های گت پارچه ای از تو خن غراب بلند می کرد و داخل اسکله می نهاد و موزیریها هم مثل مور و ملخ تو غراب کار می کردن و بسته های کوچیکتر جابه جا می کردن.. ماه دقیقاً وسط آسمون بید و نورش ری غراب پهن می کرد...... مُشکها (موش ها) هم از فرصت استفاده می کردن و می تنگیدن روی زنجیر لنگر غراب و یکی یکی می رفتن بالا تا خوشون به غراب برسونن اونها هم فهمیده بیدن تو غراب خبرین واز بس تو گمرک چی دزدی خورده بیدن پت و پهن شده بیدن و همی که می خواستن از زنجیر برن بالا چندتایشون وسط راه خسته می شدن و تلپشتی می افتادن تو او دریا و صدای افتادنش تو او(آب)....... ترس غریبی تو جونم می انداخت... یکهو خورشیدو گفت بجنب باید بریم تو غراب... ی دوسهء باریکی غراب رو به اسکله وصل می کرد که فقط موزیریها می تونستن با مهارت بارها رو از تو غراب بلند کنند و بیان روی دوسه و برسوننش به اسکله..... خورشید تسکبابش بر داشت و تر و فرز از روی دوسه گذشت و مو هم پشت سرش با ترس لرز خوم رسوندم داخل غراب..... مستقیم رفتیم سمت اطاق کپتان غراب.... همی که رسیدیم دمه در اطاق، خوب همه جا وارسی کردیم، اطاق خالی بود هیچ کس نبود سریع پریدم تو اطاق... خورشیدو تسکبابش نهاد زمین و دو نفری شروع کردیم دنبال صندوقچه گشتن... چند دقیقه ای نگذشته بود که خورشیدو گفت: اینهاش پیداش کردم... بله دقیقاً خوش بید... صندوق چوبی دور طلا کاری... خورشید سریع ملحفه ای از روی تخت خواب کپتان بر داشت و صندوق نهاد وسط ملاحفه و پیچوندیش و بلندش کردیم خیلی سبک بود.... خورشیدو زیر لبی گفت: خدایا شکرت و صندوقچه رو بوسید.... خواستیم از در اطاق کپتان بیایم بیرون که چشم به چندتا کنسرو غذا خورد، چندتاش رو سریع برداشتم و توی لباس و شورتم جاسازشون کردم... از در اطاق کپتان که بیرون اومدیدم انگار شدت نور ماه بیشتر و بیشتر شده بود ... یواش و خیلی عادی شروع کردیم به راه رفتن و لابلای موزیریها رفتیم رفتیم تا وسط سینه غراب رسیدیم... یکهووو عامو میش رجب از بالای جرثقیل چیشش سی ما دید... چند لحظه ای نگاهمون تو هم قفل شد یکدفعه داد زد.... دزد... دزد تو غرابن.... خورشیدو صندوق چوبی نهاد زمین و بلند گفت: بدوووو ... و رفت سمت دوسه..... پشت سرش دویدم اما یک آن، انگار سبک شدم و معلق بین زمین و آسمون یا شاید هم خوابم برد... یا شاید هم دارم کابوس می بینوم.. نکنه باز هندونه زیاد خورده باشم.... صدای یک نفر که انگار داره تو لوله پولیکا حرف می زنه شنیدم که می گفت: مال بی صاحبین... بوا که رو سرت نباشه بچه یا دزد میشه یا معتاد... صدای دورتری اومد... انگار سرش کرده بید تو درام خالی و هی حرف می زد: عاجز محل کرده بیدن... خدا رو شکر یکیش رفت.... صدای لوله پولیکای اومد که می گفت: کاشکی عرضه دزدی درستی داشتن... عمری کمتر و قناری دزدین... حالا هم که به حساب خوشون رفتن تو غراب، صندوقچه اسحاق یهودی دزدین... فکر کردن پر پیلن..... تا نگووو از ولات ژرمن سی اسحاقو کتاب تورات اورده بیدن... صندوقچه فقط مشتی کتاب توش بیده.... و همه خندیدن..... با دست اشاره من کرد و گفت: ای هم تا تونسته کنسرو خوراک سگ و گربه دزدیده و صدای شلیک خنده اشون دو برابر شد... صدای چک چک آب لوله بیشتر و بیشتر می شد خوب که گوش کردم انگار صدای محمدو قبر روف بود که می گفت: عامو میش رجب دیده بیدشون... همین که میگه دزد... اینها هول می کنن خورشیدو سریع می پره از غراب در و فرار می کنه اما ای ترس ورش میداره و هول می کنه پاش روی دوسه می لرزه و می افته ته دریا و سرش محکم می خوره به لنگر غراب ژرمنی... چند شبانه روز دنبالش می گشتن... تا آخر خوش ری او گرفت..... مَحمد قبر روف داشت هی حرف می زد که ترس دردناکی تو جونم افتاد... کف پام یخ کرد.... خواستم بگم من... یکهو یک سطل آب خنکی سرتا پام ریختن.... صدای پولیکایی می گفت: شهری از دستشون اَل امان (عاصی) بید ایهم آخر و عاقبتشون.... محمد قبر روف گفت: بگو خدا رحمتش کنه... ایقدر پشت سر مرده حرف نزنین... حکم خدا گوشهاش می شنوه هاااا زود غسلش بیدن مردم پشت در منتظرن.... و یک سطل آب خنک دیگه سرتا سرم ریختن.... صدا هااا یکی یکی دورتر و دورتر می شد و فقط صدای چک چک آب بود که مثل ساطور می خورد تو مغزم.
*به قلم پیمان زند،
انتهای پیام
- گروه های صنعت در بازار بورس تهران امروز 1403/02/05
- در اتمام معاملات امروز (1403/02/05) شاخص کل بازار بورس تهران در مدار صعود
- در شروع معاملات امروز (چهارشنبه 5 اردیبهشت 1403) شاخص کل بورس تهران به 2,307,347.51 واحد افزایش یافت
- امروز زمین لرزه کیانشهر (کرمان) را لرزاند (10:17:56)
- 3 تکانه در 3 استان در سهشنبه 4 اردیبهشت