قضاوت های دردسرساز برای افراد مبتلا به چاقی

به نقل از پایگاه خبری ایران اکونومیست1401/12/22کد خبر 1401c1028642

واژه شناسی این خبر (چاقی):
چاقی وضیعت پزشکی است که بافت چربی بیش از حد طبیعی در بدن فرد انباشته شده باشد. انباشت بیش از حد بافت چربی می تواند باعث پسرفت شاخص های سلامتی ، از جمله کاهش میانگین طول عمر و یا کاهش کیفیت زندگی گردد. شایع ترین روش برای تخمین چاقی استفاده از شاخص توده بدن (BMI) است. شاخصی که با تقسیم کردن وزن شخص بر حسب کیلوگرم بر توان دوم قد وی بر حسب متر به دست می آید. طبق تعریف هنگامی که شاخص توده بدن از ۳۰=(kg/m^۲) بیشتر شود، آن فرد چاق محسوب می شود. و در کودکان از صدک استفاده می شود. دلایل متنوعی برای علت چاقی ارایه شده است. اما مهم ترین علت موثر در چاقی و اضافه وزن، عبارت است از تمایل بدن ما برای ذخیره انرژی به صورت چربی این تمایل به صورت تکاملی به انسان امروزی به ارث رسیده است. هزاران سال پیش، اجداد انسان امروزی به دلیل نحوه تغذیه که عبارت بود از دوره های پرخوری، و انتظار طولانی مدت برای پیدا کردن دوباره غذا، توانایی ذخیره انرژی به صورت بافت اضافه چربی را به دست آوردند. بیشتر کسانی که اضافه وزن دارند، چاقی موضعی و شکمی دارند. انسان های دارای اضافه وزن یا چاق همیشه در معرض خطر ابتلا به بسیاری از بیماری های زمینه ای هستند. از دست دادن مقدار محدودی از این وزن اضافی می تواند کمک بسیاری به کاهش خطرات احتمالی کند.
مرض چاقی احتمال ابتلا به بیماری های گوناگون، به خصوص بیماری های قلبی ، دیابت نوع دوم ، آپنه خواب ، انواع مشخصی از سرطان ، آرتروز و آسم را افزایش می دهد. مرض چاقی بیشتر به وسیله ترکیب بیش از اندازه انرژی غذایی ورودی، تحرکات بدنی کم، و استعداد ژنتیکی ، ایجاد می شود. هرچند اندک مواردی در ابتدا به وسیله ژن ، اختلالات غده درون ریز ، داروها یا امراض روانی ایجاد می شوند. به عنوان شاهدی بر این نظریه، برخی از افراد چاق با وجود کم غذا خوردن، به دلیل متابولیسم کند بدن، دچار افزایش وزن می گردند. به طور میانگین، افراد چاق میزان مصرف انرژی بیشتری نسبت به همتایان لاغر خود دارند که این امر به دلیل میزان انرژی لازم برای نگهداری کردن از بدنی ست که اضافه وزن دارد . رژیم غذایی و تمرینات ورزشی راه حل های اصلی مرض چاقی می باشند. کیفیت رژیم غذایی را می توان با کاهش مصرف غذاهای پرانرژی، مانند غذاهای پرچرب و شیرین ، و همچنین استفاده بیشتر از غذاهای گیاهی رژیمی ، افزایش داد. داروهای ضد چاقی ممکن است جهت کاهش اشتها یا جلوگیری از جذب چربی، در کنار یک رژیم غذایی مناسب استفاده شوند. اگر رژیم غذایی، ورزش و دارو موثر نباشند، بالون معده می تواند به کاهش وزن کمک کند؛ یا ممکن است جراحی باریاتریک برای کاهش حجم شکم و یا طول روده، به جهت ایجاد سیری زودرس و کاهش توانایی جذب مواد مغزی، انجام گیرد.
(برگرفته از دانشنامه آزاد ویکی‌پدیا)

واژه شناسی این خبر (سلامت روان):
بهداشت روانی یا سلامت روان به معنی وجود بهزیستی روانشناختی یا عدم وجود بیماری روانی است. وضعیت سلامت روان به کسی اطلاق می شود که عملکردش «در سطح قابل قبولی از تنظیم عاطفی و رفتاری» باشد. از دیدگاه روانشناسی مثبت گرا یا کل نگر ، سلامت روان شامل توانایی فرد در لذت بردن از زندگی و ایجاد تعادل بین فعالیتهای زندگی و تلاش برای دستیابی به تاب آوری روانشناختی است. طبق نظر سازمان بهداشت جهانی (WHO)، سلامت روان شامل «بهزیستی ذهنی، خودکارآمدی ادراک شده، خودمختاری، توانمندی، وابستگی بین نسلی و خود شکوفایی توانایی های فکری و عاطفی فرد و همچنین موارد دیگر است». WHO به علاوه اظهار می دارد که بهزیستی فرد در تحقق بخشیدن به توانایی های خود، مقابله با فشارهای عادی زندگی، کار مولد و ایفای نقش در اجتماع است. تفاوت های فرهنگی، ارزیابی های ذهنی و نظریه های تخصصی مختلف، همه بر چگونگی تعریف «سلامت روان» تأثیر می گذارد.
براساس گفته مجله جراحی انگلستان (۱۹۹۹)، سلامت روان عملکرد موفقیت آمیز کارکردهای ذهنی است که منجر به فعالیت های مولد، روابط ارضاکننده با افراد دیگر و فراهم آوردن توانایی انطباق با تغییرات و مقابله با مشکلات می شود. اصطلاح بیماری روانی به طور کلی به کلیه اختلالات روانی (بیماری هایی که با تغییر در تفکر، خلق و خو یا رفتار همراه است و منجر به پریشانی یا اختلال عملکرد می شود) قابل تشخیص اطلاق می شود. سلامت روان و بیماری روانی به هم پیوسته هستند. افرادی که از سلامت روانی بهینه برخوردار هستند می توانند یک بیماری روانی هم داشته باشند و افرادی که هیچ بیماری روانی ندارند نیز می توانند از لحاظ روانی از وضعیت ضعیفی برخوردار باشند.
(برگرفته از دانشنامه آزاد ویکی‌پدیا)

واژه شناسی این خبر (اضافه وزن):
اضافه وزن یا بیش وزنی ، به حالتی گفته می شود که فرد بیش از وزن مناسب و کمتر از حد چاقی وزن داشته باشد. این حالت متضاد کم وزنی است. اضافه وزن بسیار شایع است (تا یک میلیارد نفر) به ویژه اگر سبک زندگی فرد دارای مصرف غذای زیاد و تحرک ناکافی باشد. در بیشتر کسانی که اضافه وزن دارند چاقی موضعی دارند و بیشتر آن ها چاقی شکمی دارند. انسان های دارای اضافه وزن یا چاق همیشه در معرض خطرات ابتلا به بسیاری از بیماری های زمینه ای هستند. از دست دادن مقدار محدودی از این وزن اضافی می تواند کمک بسیاری به کاهش خطرات احتمالی کند.
معمولاً پزشکان برای تشخیص وزن مناسب در افراد، از فرمولی براساس قد و وزن استفاده می کنند که نمایه توده بدن (BMI)نامیده می شود و از تقسیم وزن بر مجذور قد بدست میآید. اگر نمایه توده بدن فرد بین ۲۵ تا ۲۹ باشد آن را اضافه وزن و از این حد بالاتر را چاق می گویند.
(برگرفته از دانشنامه آزاد ویکی‌پدیا)