رانندگی بدون گواهینامه در جاده مجازی
به نقل از خبرگزاری فارس1401/12/26کد خبر 1401c1219122
(تصویر شماره 1)
(تصویر شماره 1)
فارس پلاس؛ دیگر رسانه ها - کیهان نوشت: در کنار ادامه رسیدگی به اصل این اتفاق در برخی مدارس با تاکید مسئولان ارشد نظام و پیگیری های انتظامی، اطلاعاتی و قضایی برای برخورد با دست اندرکاران این حوادث، آنچه در بررسی ها مورد تأکید قرار گرفت این بود که بخش زیادی از دانش آموزانی که در این مدت دچار علائم مسمومیت و بدحالی شده بودند اساساً در معرض هیچ گونه عامل بیرونی و محرک محیطی قرار نداشتند و در موارد متعددی آنچه باعث ایجاد حالتی شبیه به مسمومیت در آنها شده بود، بیشتر از آنکه یک عامل جسمی باشد، ناشی از بار روانی سنگین ایجاد شده بود.
بی شک پدیده ای جدیدالوقوع و بی سابقه (حداقل در کشورمان) همچون ماجرای اخیر در مدارس به ویژه در اوایل وقوع آن قدر ناشناخته و دارای ابهام و جزئیات ناپیدا بود که هرگونه اظهارنظر قطعی آن هم از طرف افراد غیر مسئول نمی توانست قابل پذیرش باشد. متأسفانه همین دامن زدن به اظهارات غیردقیق یا مغرضانه از سوی برخی رسانه های خاص از یک سو و از طرفی سلبریتی ها و کسانی که جز تعداد دنبال کننده چیز خاصی در چنته ندارند خود ایجاد کننده موج مخرب روانی و بار شدن آوار شایعات آزاردهنده بر ذهن و روح و جسم دانش آموزان و افزایش نگرانی خانواده ها شد.
در این میان سوالی که مطرح می شد این بود که چطور درخصوص پدیده ای ناشناخته و در شرایطی که هنوز ابتدایی ترین مراحل تحقیقات به نتیجه واضح و مشخصی نرسیده است، عده ای صرفاً به دلیل شهرت و داشتن دنبال کننده در فضای مجازی، به خود اجازه می دهند بدون نگرانی از نتیجه مخرب اقدام شان دست به شایعه سازی، دامن زدن به شایعات و یا گرفتن انگشت اتهام به سمت نظام و نیروهای انقلابی یا نیروهای خدوم امنیتی و انتظامی از طریق انتشار متن ها و تصاویر و استوری های تاسف آور بزنند؟!
این رفتار دو حالت می تواند داشته باشد یا از روی جهالت و کم اطلاعی است یا ریشه در عناد و فرصت طلبی برای عقده گشایی به هر بهانه دارد که در هر صورت محکوم است. عجیب آنکه در چنین مواقعی در بسیاری از موارد موضع گیری برخی سلبریتی ها عیناً و نعل به نعل مشابه آن چیزی است که رسانه های معاند مشغول ترویج آن برای تحمیق مخاطب هستند.
البته لازم به ذکر است که منظور ممنوع بودن هرگونه اظهارنظر نیست و مراد؛ تقبیح هرگونه اظهارنظر غیرکارشناسانه و غیرمسئولانه ای است که در شرایط بحرانی یا مواقع خاص نه تنها کمکی به بهبود شرایط نمی کند بلکه با ریختن آب به آسیاب دشمن به بالارفتن ضریب نگرانی و آسیب مردم منجر می شود. اکنون که فضای مدارس به لطف خدا و ورود دستگاه های مسئول کنترل شده است و پس از دستگیری تعدادی از عوامل دخیل در بدحالی دانش آموزان، این افراد در اعترافات شان هدف از خرابکاری در مدارس را بدبین کردن مردم به نظام و ایجاد حس ناامنی و فرستادن تصاویر و خوراک برای رسانه های معاند اعلام کرده اند، سلبریتی ها و افرادی که در این ماجرا با نشر دروغ و تهمت به نظام و انحراف اذهان از واقعیت نقش داشتند باید از خود بپرسند که فرق آنها با عوامل این جنایت ها چیست؟ مگر نه اینکه محصول هر دو ایجاد بدبینی به نظام و حس ناامنی در مردم بوده است؟
البته این اولین بار نبود که اظهارنظر ناآگاهانه افرادی همچون سلبریتی ها خارج از حیطه تخصص و مسئولیت، باعث آسیب به مردم یا بروز مشکلاتی می شد. در همین ماجرای اغتشاشات ماه های گذشته نیز متاسفانه بودند از این دست چهره های صرفاً معروفی که دانسته و نادانسته، از روی کج فهمی یا عداوت، از دروغ پردازی و تهمت در ماجرای فوت مهسا تا انتشار تصویر کشته های دروغین که زنده بودند، صفحات مجازی خود را محل دامن زدن به اغتشاشات و ترویج انواع دروغ ها و بازنشر کشته سازی های آشوبگران و رسانه های معاند کرده بودند.
اینجا نیز کار مشترک بین رسانه های معاند و برخی از این چهره ها را می توان به عینه مشاهده کرد. آیا این افراد که به جای تلاش برای استفاده از امکان روشنگری و آرام کردن شرایط خاص آن روزها، مشغول ریختن بنزین بر آتش و فریب دادن نوجوانان و جوانان کم اطلاع بودند می توانند منکر این شوند که ممکن است با این کارها دست شان به خون بی گناهی آلوده شده باشد؟ و چه دقیق «امیرحسین رهنورد» قاتل دو بسیجی مشهدی در جریان اغتشاشات اخیر پیش از اعدام گفت که «من قربانی القائات فضای مجازی و پیروی کورکورانه از سلبریتی ها شدم».
نمونه های فراوانی از سیاه نمایی چهره هایی که تنها به علت معروف بودن و داشتن صفحه مجازی و دنبال کننده، خود را مجاز به ورود و اظهارنظر در حوادث و موضوعات مختلف می دانند قابل ذکر است؛ از سیل و زلزله تا هر حادثه ای در این کشور باید منتظر این رفتار از سوی این افراد بود. افرادی که با رفتار غلط خود فریاد می زنند به دلایل مختلف صلاحیت این موضع گیری ها و نشستن پشت فرمان فریبنده فضای مجازی را ندارند.
وقتی از فرمان و رانندگی صحبت می کنیم می توان به این مثال اشاره کرد که نه قانون، نه مردم و نه هیچ مرجعی نمی تواند بپذیرد که یک راننده ناتوان، بدون داشتن گواهینامه در یک اتوبان با سرعت براند. طبیعی است که این رفتار با برخورد قانونی و مجازات مواجه خواهد شد. بی شک هیچ قشری از مردم جامعه و با هر نوع تفکری نخواهند پذیرفت در اتوبوس یا هواپیمایی سوار شوند که راننده یا خلبان فاقد گواهینامه یا مدرک معتبر و توانایی و صلاحیت رانندگی یا پرواز باشد و حتماً به این فرد اعتراض می کنند و مانع او می شوند چرا که قطعاً سکوت و مماشات در برابر چنین فردی می تواند منجر به حادثه تلخ و جبران ناپذیری شود، حال چگونه است که برخی از مردم در مواردی از این دست، ذهن و روح و روان خود و فرزندان شان را در فضای مجازی به کسانی می سپارند که کمترین صلاحیت اظهارنظر در این موضوعات را هم ندارند؟!
آیا پدر و مادری هست که حاضر باشد غذایی را به فرزندش بدهد که توسط فردی با کمترین توانایی و اطلاع از آشپزی طبخ شده و احتمال مسموم بودن آن وجود دارد؟! پس چگونه است که برخی در تهیه غذای روح و ذهن خود و فرزندان شان به اینکه این ملغمه را چه کسی و با چه تبحر و نیتی تهیه کرده است بی توجه هستند؟
از طرفی قانون همان طور که پلیس را موظف به برخورد سخت با رانندگی بدون گواهینامه یا فروش غذا بدون داشتن مجوز بهداشتی کرده است، دستگاه های قضایی، انتظامی و امنیتی را نیز موظف کرده با کسانی که با شایعه سازی یا ترویج دروغ و شایعه، امنیت روانی مردم و جامعه را به خطر می اندازند مقابله کنند، موضوعی که در تمام کشورها نیز جزو بدیهی ترین اقدامات برای مراقبت از جامعه و مردم است.
در همین کشورهای مدعی آزادی بیان در غرب که قبله آمال بسیاری از سلبریتی هاست، با کوچک ترین اظهارنظر غیرمسئولانه یا سیاه نمایی و آسیب رساندن به امنیت روانی جامعه از سوی هر فرد اعم از سلبریتی یا غیر از آن به شدت برخورد می شود و همین افرادی که از سیاه نمایی با چاله خیابان در ایران هم نمی گذرند خود می دانند که در آن کشورها قطعاً دیگر امکان چنین اظهار فضل هایی علیه آن کشورها را نخواهند داشت.
اخیراً و به درستی از سوی دستگاه قضا افرادی از چهره ها و سلبریتی های سیاسی، ورزشی، هنری و... که با شایعه سازی، ترویج دروغ یا زدن اتهام به نظام باعث ایجاد ناامیدی در مردم و برهم خوردن نظم و امنیت روانی و اجتماعی جامعه می شوند را برای دادن توضیحات و ارائه مستندات و ادله این اظهارنظرها احضار کرده و در مواردی نیز منجر به صدور کیفرخواست برای آنها شده است تا این افراد بدانند این رفتار غیر مسئولانه و مضر برای جامعه بدون پاسخ و بازخواست نیست.
اما نکته مهم این است؛ حال که پس از مدت ها که انتظار می رفت با شایعه سازی و دروغ پردازی سلبریتی های دارای زیست مجازی برخورد شود و اکنون پس از تحمیل هزینه های اجتماعی زیاد، این رویه آغاز شده است، نباید صرفاً به تذکر اکتفا شود. همان طور که به کسی که به علت نداشتن گواهینامه و صلاحیت اجازه رانندگی داده نمی شود باید با کسانی که بارها و در موضوعات مختلف با رفتار و گفتار نامناسب شان نشان داده اند صلاحیت اظهارنظر در موضوعات مختلف و داشتن صفحات مجازی را ندارند نیز همان طور برخورد شود. قطعاً محرومیت مدت دار یا دائم از جولان بی ضابطه در فضای مجازی و داشتن صفحاتی که جز سیاه نمایی و ایجاد ناامنی روانی کارکردی برای جامعه ندارند برای کسانی که همه هویت و سرمایه خود را در این فضا یافته اند، بسیار موثرتر از هر تذکر و تعهد و مماشاتی است، این محدود کردن آزادی نیست، مراقبت از مردم و جامعه در مقابل تجاوز لاابالی ها به حریم آنان است./عباس شمسعلی
پایان پیام/ت
...
واژه شناسی این خبر (روزنامه کیهان):
کیهان روزنامه ای فرهنگی، اجتماعی، سیاسی-اقتصادی در ایران است. بنابر اعتقاد برخی این روزنامه «محافظه کارترین روزنامه ایران» به حساب می آید. حسین شریعتمداری مدیر مسیول روزنامه کیهان است. طبق گزارش نیویورک تایمز در سال ۲۰۰۷، سمت رسمی وی نمایندگی رهبر جمهوری اسلامی ایران می باشد.
کیهان در سراسر جهان حدود ۱۰۰۰ کارمند دارد. گزارش های متناقضی دربارهٔ تعداد تیراژ آن وجود دارد: در سال ۲۰۰۶ بی بی سی آماری حدود "۶۰ تا ۱۰۰٬۰۰۰"، در سال ۲۰۰۷ نیویورک تایمز "حدود ۷۰٬۰۰۰" و در سال ۲۰۰۸ یک مقاله از مجله دانشکده حقوق دانشگاه نیویورک رقمی بالغ بر "۳۵۰٬۰۰۰" تیراژ را اعلام کرد. کیهان همچنین نسخه های ویژه خارجی خود را به زبان انگلیسی در کیهان بین المللی منتشر می کند.
(برگرفته از دانشنامه آزاد ویکی‌پدیا)