جزیره زیبای کیش متعلق به همه ایرانیان است / محدودیتی برای گردشگران نوروزی نداریم

به نقل از خبرگزاری تحلیلی ایران1401/12/26کد خبر 1401c1227422

واژه شناسی این خبر (مناطق آزاد):
ایدهٔ ایجاد مناطق آزاد تجاری به پس از جنگ جهانی دوم بر می گردد که در آن کشورهای زیادی به استقلال رسیدند، این کشورها در صدد برآمدند تا آثار عقب ماندگی را از بین ببرند. در این راستا، رسیدن به استقلال اقتصادی - صنعتی را یکی از مهم ترین عوامل پیشرفت دانسته و بدین جهت در پی یافتن نظریه ها و راهبردهایی بودند که هر چه سریع تر آثار عقب ماندگی را زدوده و صاحب صنعت شوند. چندین نظریه و استراتژی جهت توسعه صنعتی ارایه شدند، از جملهٔ آن ها، استراتژی تشویق یا توسعه صادرات بود که پس از سرخوردگی کشورهای در حال توسعه از سیاست جایگزینی واردات ، به عنوان سیاستی که می تواند توسعه اقتصادی را به ارمغان بیاورد، توسط موسساتی نظیر سازمان توسعه صنعتی ملل متحد ( یونیدو ) پیشنهاد و تشویق می شد. نکتهٔ مهم قابل ذکر این است که، همان طور که در قلب سیاست جایگزینی واردات، حمایت از صنایع نوزاد بود، در قلب سیاست توسعهٔ صادرات بحث ایجاد مناطق آزاد تولیدی و تجاری مطرح بود و ادعا می شد اگر چنین مناطقی ایجاد شود در بسیاری از کمپانی های خارجی انگیزهٔ سرمایه گذاری در این مناطق ایجاد خواهد شد که به تبع آن، تکنولوژی جدید، اشتغال جدید و توان صادرات و ارز از آن حاصل خواهد گردید که توسعهٔ صنعتی کشور را به دنبال خواهد داشت؛ لذا مناطق آزاد تجاری مورد توجه قرار گرفتند.
چندین تعریف برای مناطق آزاد تجاری وجود دارد که در آن ها برای معرفی مناطق آزاد از واژه هایی همچون منطقه آزاد پردازش صادرات ، منطقه تجارت خارجی و سایر واژه ها استفاده می شود.
(برگرفته از دانشنامه آزاد ویکی‌پدیا)

واژه شناسی این خبر (گردشگری):
گردشگری یا توریسم (به انگلیسی : Tourism ) سفر به قصد لذت بردن یا کسب وکار است؛ همچنین به معنی تیوری و عمل سیاحت گری، تجارت، جذب، اسکان و سرگرمی گردشگران، و تجارت مرتبط به برگزاری تور است. سازمان جهانی گردشگری با توجه به تمامی تعاریف گردشگری که تا قبل از سال ۱۹۹۴ ارایه شده بودند در سال ۱۹۹۵ یک تعریف نهایی منتشر کرد: «مجموعه فعالیت های فرد یا افرادی که به مکانی غیر از مکان عادی زندگی خود مسافرت و حداقل یک شب و حداکثر یک سال در آنجا اقامت می کنند و هدف از مسافرت آنان نیز گذراندن اوقات فراغت است. البته اهدافی نظیر اشتغال و کسب درآمد شامل آن نمی شود.» بر این اساس کسانی که شامل این تعریف می شوند نیز گردشگر نامیده می شوند. گردشگری می تواند داخلی (گردشگر در داخل کشور خود مسافرت می کند) یا خارجی باشد.
تعداد روزافزونی از مقصدها در سراسر جهان برای گردشگری گشوده و در آن سرمایه گذاری می شود. گردشگری از طریق ایجاد شغل و کسب درآمد صادراتی به یک عامل اصلی پیشرفت کشورها و توسعه زیرساختهای آنها تبدیل شده است. طی شش دهه گذشته گردشگری یک توسعه و تنوع پیوسته را تجربه کرده و به یکی از بزرگترین بخش های اقتصادی در جهان تبدیل شده است. گردشگری با وجود شوک های گاه به گاه، تقریباً بدون وقفه به مرور رشد کرده است که نشان دهنده قدرت و انعطاف پذیری این بخش از اقتصاد است. ورود گردشگران بین المللی از ۲۵ میلیون نفر در جهان در سال ۱۹۵۰ به ۲۷۸ میلیون نفر در سال ۱۹۸۰، و ۶۷۴ میلیون نفر در سال ۲۰۰۰ و ۱۲۳۵ میلیون نفر در سال ۲۰۱۶ افزایش یافته است. به همین ترتیب، دریافت های گردشگری بین المللی که از طریق مقصدهای جهانی به دست می آید از ۲ میلیارد دلار در سال ۱۹۵۰ به ۱۰۴ میلیارد دلار در سال ۱۹۸۰، و ۴۹۵ میلیارد دلار در سال ۲۰۰۰ و ۱۲۲۰ میلیارد دلار در سال ۲۰۱۶ افزایش یافته است. به عنوان یک گروه صادراتی در سراسر جهان، جهانگردی پس از مواد شیمیایی و سوخت و بالاتر از محصولات خودرو و مواد غذایی رتبه سوم را دارد. در بسیاری از کشورهای در حال توسعه، جهانگردی بهترین گروه صادراتی است.
(برگرفته از دانشنامه آزاد ویکی‌پدیا)