10 شاعر در انتظار دریافت گران ترین جایزه شعر کانادا

به نقل از خبرگزاری کتاب ایران1401/12/26کد خبر 1401c124049

واژه شناسی این خبر (جایزه):
جایزه یا پاداش یا اجر به چیزی گفته می شود که به برای تقدیر از یک فرد به وی اعطا می گردد که می تواند به صورت نقدی باشد و غالباً ارزش مادی دارد.
فرهنگ لغت
(برگرفته از دانشنامه آزاد ویکی‌پدیا)

واژه شناسی این خبر (شعر):
شعر ، سرود ، چامه یا چکامه شاخه ای از ادبیات است که از ویژگی های زیبایی شناختی و اغلب ریتمیک زبان استفاده می کند. دهخدا در یادداشت های خود دربارهٔ شعر چنین می نویسد: «چکامه، چغامه، چامه، نَشید، نظام، سخن منظوم، منظومه، قریض. ظاهراً ایرانیان را قِسمی سرود یا شعر بوده و خود آنان یا عرب آن را «هَنَیمَه» می نامیده اند. قدیم ترین شعر ایران که به دست است گاتاهای زرتشت می باشد که نوعی شعر هجایی محسوب می شود».
شاعران و منتقدان، تعریف های گوناگون و بی شماری از «شعر» ارایه داده اند. در تعریف های سنتی دربارهٔ شعر کهن فارسی ، ویژگی اصلی شعر را موزون و آهنگین بودنِ آن دانسته اند. در تعریف هایی دیگر، با دانش، فهم، درک، ادراک و وقوف یکی انگاشته شده است. دهخدا در فرهنگ لغت خود به تعاریف علمای عرب نیز اشاره کرده و می نویسد: «نزد علمای عرب کلامی را شعر گویند که گویندهٔ آن پیش از ادای سخن قصد کرده باشد که کلام خویش را موزون و مقفی ادا کند و چنین گوینده ای را شاعر نامند ولی کسی که قصد کند سخنی ادا کند و بدون اراده سخن او موزون و مقفی ادا شود او را شاعر نتوان گفت».
(برگرفته از دانشنامه آزاد ویکی‌پدیا)

واژه شناسی این خبر (گریفین):
شیردال یا گریفین (Širdâl) { 𓄂𓆃 } (در پارسی میانه: بَشکوچ) موجودی افسانه ای با تن شیر و سر دال و گوش اسب است. تندیس های به شکل شیردال در معماری کاربرد بسیاری دارند. شیردال از انگاره های مهم اندیشه و هنر خاور باستان به شمار می آید.بر باور های غلط به نظر می رسد آغازین نمونه های این انگاره را مصریان ساخته اند. در صورتی که این نماد آریایی است و در آیین های همچون میترائیسم آمده است ایلام و ایران باختری آن را بر دست سازهای هنری خویش نقش کرده اند. شهباز(عقاب) و شیر هرکدام دارای نیروی رازآمیز و فرمانروای قلمرو خویش بودند. هنگامی که درهم آمیخته می شدند برای نیایشگاه ها به نگاهبانی شکست ناپذیر بدل می شدند که در هرکدام از فرهنگ های کهن نام و ویژگی گوناگونی داشت.
شیردال ها در معماری ایلامی کاربرد داشتند و نمونه برجسته ای از آن در شوش پیدا شده است. روی کفل این شیردال نوشته ای است به خط میخی ایلامی از اونتاش گال که آن جانور را به اینشوشیناک خدای خدایان ایلام( عیلام ) هدیه کرده است. این شیردال که بدست بانو گیرشمن بازسازی شده است در ارگ شوش نگهداری می شود. مردم ایران باستان شیردال ها را نگهبان گنجینه های خدایان می پنداشتند
(برگرفته از دانشنامه آزاد ویکی‌پدیا)