چطور می توان بذر امید را در جامعه کاشت؟
به نقل از پایگاه خبری ایران اکونومیست1401/12/28کد خبر 1401c1317914
(تصویر شماره 1)
(تصویر شماره 2)یک جامعه شناس گفت: بدیهی است سرمایه اجتماعی در ایران به اضمحلال رفته به طوری که یکی از شاخصه های مهم آن یعنی اعتماد اجتماعی به حداقل ممکن کاهش پیدا کرده است.
(تصویر شماره 1)
(تصویر شماره 2)
سال ۱۴۰۱ فراز و نشیب های زیادی برای مردم داشت، از دست و پنجه نرم کردن با مشکلات اقتصادی گرفته تا مواجهه با حوادث شهریور که منجر به اعتراضات خیابانی شد، با این وجود هرگاه که سال جدید می شود یک بار دیگر امید ظهور و بروز می کند، بدون شک عبور از سد مشکلات نیاز به امید به آینده دارد، این که جامعه ایرانی سال آینده چه وضعیتی را تجربه می کند، موضوعی بود که مصطفی آبروشن، جامعه شناس درباره آن به خبرآنلاین می گوید: «بدیهی است سرمایه اجتماعی در ایران به اضمحلال رفته به طوری که یکی از شاخصه های مهم آن یعنی اعتماد اجتماعی به حداقل ممکن کاهش پیدا کرده است، پیش بینی آینده و رخدادهای احتمالی پیش رو در جامعه ایران ناخودآگاه ما را به مرور بحران های گذشته سوق می دهد زیرا این رویدادهای در امتداد هم ما را به استنتاج منطقی تری می رساند اما برای پیش بینی واقع بینانه تر آینده جامعه، تامل دقیق تر بر وضعیت موجود کمی منطقی تر بنظر می رسد»
وی ادامه می دهد: «یک نظام اجتماعی زمانی از عملکرد شایسته ای برخوردار است که میان حاکمیت و ملت یک رابطه تعاملی مثبتی برقرار باشد، این بدین معناست که حاکمیت بایستی تبلور اراده ملت باشد در غیر این صورت ما با یک نظام سیاسی روبرو خواهیم بود که چالش های بی پایان اجتماعی را تجربه خواهد کرد، متاسفانه در جامعه ما رابطه ارگانیکی میان اجزائش برقرار نیست، در واقع موقعی می توان بذر امید را در دل شهروندان کاشت که حاکمیت سیاسی موفق شود زمینه های یک نظام دموکراتیک و مردمی را پی ریزی کند.»
چطور می توان بذر امید را در جامعه کاشت؟/ «اعتماد اجتماعی در ایران به حداقل رسیده است»
این جامعه شناس درباره راهکارهای ترمیم اعتماد اجتماعی و بازتولید امید برای روزهای پیش رو بیان می کند: «اعتماد اجتماعی به انتظاراتی وابسته هست که مردم به حاکمیت دارند اگر به مطالباتی که از مسئولان در ذهن شهروندان شکل گرفته پاسخ شایسته و متقاعد کننده ای داده نشود یا مردم احساس کنند که نهادهای اقتصادی- اجتماعی افکار و انتظارات عمومی را نمایندگی نمی کنند، ما شاهد تداوم بی اعتمادی مردم نسبت به حاکمیت خواهیم بود.»
آبروشن در پایان می گوید: «تلاش بی وقفه حاکمیت در راستای توافق هسته ای با قدرت های بزرگ و از سوی دیگر عادی سازی رابطه با عربستان این ذهنیت را برجسته می کند که حاکمیت در صدد اصلاحات ساختاری در حوزه سیاست خارجی است، در کشوری که اقتصاد آن به شکل بیمارگونه ای به سیاست وابسته است، نمی توان اثار اصلاحاتی از این جنس را بر جامعه و آینده ایران انکار کرد، حاکمیت با اصلاحاتی از این دست که مستقیما اقتصاد را تحت تاثیر خود قرار می دهد می تواند به استمرار کمک کند، هرچند این اقدامات برای جامعه ای که ضعف عملکردی در همه حوزه های آن برجسته است کافی نیست، اما بطورکلی اقدامات مثبت و کوچک نیز می تواند تراز پاسخگویی به مطالبات مردم را به شکل معناداری افزایش دهد، طوری که روند گسترش و بسامد جنبش های اجتماعی را کاهش یا به تعویق بیاندازد.»
خبرآنلاین