ضرورت تسری توافق های ایران و عربستان به حوزه های اقتصادی و انرژی
(تصویر شماره 1)
محمدصادق جوکار در گفت وگو با خبرنگار شانا با تأکید بر لزوم تسری توافق امنیتی و سیاسی ایران و عربستان به حوزه های اقتصاد و انرژی اظهار کرد: از گذشته تاکنون هر زمانی که صحبت از همکاری های اقتصادی دو کشور به میان آمده، سرانجام همکاری های دو کشور به سازمان کشورهای صادرکننده نفت (اوپک) ختم می شود، هم اکنون برخی تحلیلگران در رسانه ها تنها افق همکاری های دو کشور را در اوپک می بینند، همکاری در این سازمان بیشتر از اینکه طبیعی باشد بدیهی است.
وی ادامه داد: نزدیک شدن به عربستان به عنوان رهبر جهان عرب می تواند این تصور را در ذهن ایجاد کند که ما می توانیم چنین توافقی را با دیگر کشورهای همسو با این کشور همچون کویت و امارات نیز داشته باشیم. کشورهای عربی به ویژه عربستان و امارات در فصل تابستان به شدت به گاز نیاز دارند که این موضوع می تواند در زمینه صادرات گاز البته اگر مصرف داخلی اجازه دهد، نخستین گام همکاری با کشورهای منطقه خاورمیانه باشد.
رئیس موسسه مطالعات بین المللی انرژی با اشاره به میدان مشترک آرش میان ایران، عربستان و کویت، اظهار کرد: با توجه به اینکه تاکنون برای توسعه یکپارچه این میدان هیچ گونه عملیاتی انجام نشده است، می تواند گام دوم همکاری ما با عربستان و دیگر کشورهای منطقه خلیج فارس باشد، ضمن آنکه می توانیم هم زمان با توسعه مشترک این میدان سهم گاز خود از میدان آرش را نیز به این دو کشور صادر کنیم.
جوکار افزود: سومین مزیت همکاری دو کشور ایران و عربستان می تواند بحث تسریع در همکاری تهران با دیگر کشورها باشد. برای نمونه در بحث صادرات گاز به پاکستان یکی از موانع اصلی در این پروژه دخالت های عربستان بود که با توافق بین دو کشور این همکاری ها تداوم بخشیده می شود. در بسیاری از موارد عربستان تنها برای اینکه جلو نفوذ ایران در کشورهای منطقه را بگیرد برخی اختلال زایی ها را انجام و رفتارها و پیشنهادهای مالی و سرمایه گذاری را به دیگر کشورهای منطقه می داد، برای نمونه پیشنهاد صادرات برق به عراق و تأمین مالی احداث 700 کیلومتر از خط لوله تاپی از این پیشنهادها بود.
وی گفت: مزیت بعدی توافق دو کشور ایجاد چشم انداز مطلوب برای حل مسالمت آمیز و همکاری گرایانه چالش های انرژی در منطقه خاورمیانه از جمله قرارداد کرسنت با کشور امارات متحده عربی است.
رئیس موسسه مطالعات بین المللی انرژی با بیان اینکه در صورت کاهش تنش سیاسی بین ایران و عربستان می تواند به دنبال ایجاد شبکه های منطقه ای همگرا در خاورمیانه باشیم، افزود: از سوی دیگر با ادامه همکاری دو کشور می توانیم شاهد دسترسی به بازارهای شورای همکاری خلیج فارس نیز باشیم.
جوکار مزیت بعدی همکاری و توافق تهران و ریاض را سرمایه گذاری عربستان و دیگر کشورهای عربی در حوزه بالادست و پایین دست صنعت نفت و دیگر حوزه ها دانست و اظهار کرد: هرچه تنش سیاسی در منطقه کمتر شود نیز ایران می تواند حتی در زمینه توانمندی های هسته ای خود نیز در همه بخش ها به این کشورها صادرات داشته باشد.
وی با اشاره به نقش چین در توافق سیاسی ایران و عربستان تصریح کرد: این کشور هم اکنون هم زمان با تقویت اقتصاد خود به دنبال تقویت بحث نهادسازی، ایجاد مطلوبیت هنجارهای بین المللی و ایدئولوژی عامه پسند و توان میانجی گری است، البته این کشور چالش هایی همچون منطقه تبت با کشور هند و منطقه تایوان را دپیرامون خود دارد که باید آنها را نیز حل کند.
محمدصادق جوکار در گفت وگو با خبرنگار شانا با تأکید بر لزوم تسری توافق امنیتی و سیاسی ایران و عربستان به حوزه های اقتصاد و انرژی اظهار کرد: از گذشته تاکنون هر زمانی که صحبت از همکاری های اقتصادی دو کشور به میان آمده، سرانجام همکاری های دو کشور به سازمان کشورهای صادرکننده نفت (اوپک) ختم می شود، هم اکنون برخی تحلیلگران در رسانه ها تنها افق همکاری های دو کشور را در اوپک می بینند، همکاری در این سازمان بیشتر از اینکه طبیعی باشد بدیهی است.
وی ادامه داد: نزدیک شدن به عربستان به عنوان رهبر جهان عرب می تواند این تصور را در ذهن ایجاد کند که ما می توانیم چنین توافقی را با دیگر کشورهای همسو با این کشور همچون کویت و امارات نیز داشته باشیم. کشورهای عربی به ویژه عربستان و امارات در فصل تابستان به شدت به گاز نیاز دارند که این موضوع می تواند در زمینه صادرات گاز البته اگر مصرف داخلی اجازه دهد، نخستین گام همکاری با کشورهای منطقه خاورمیانه باشد.
رئیس موسسه مطالعات بین المللی انرژی با اشاره به میدان مشترک آرش میان ایران، عربستان و کویت، اظهار کرد: با توجه به اینکه تاکنون برای توسعه یکپارچه این میدان هیچ گونه عملیاتی انجام نشده است، می تواند گام دوم همکاری ما با عربستان و دیگر کشورهای منطقه خلیج فارس باشد، ضمن آنکه می توانیم هم زمان با توسعه مشترک این میدان سهم گاز خود از میدان آرش را نیز به این دو کشور صادر کنیم.
جوکار افزود: سومین مزیت همکاری دو کشور ایران و عربستان می تواند بحث تسریع در همکاری تهران با دیگر کشورها باشد. برای نمونه در بحث صادرات گاز به پاکستان یکی از موانع اصلی در این پروژه دخالت های عربستان بود که با توافق بین دو کشور این همکاری ها تداوم بخشیده می شود. در بسیاری از موارد عربستان تنها برای اینکه جلو نفوذ ایران در کشورهای منطقه را بگیرد برخی اختلال زایی ها را انجام و رفتارها و پیشنهادهای مالی و سرمایه گذاری را به دیگر کشورهای منطقه می داد، برای نمونه پیشنهاد صادرات برق به عراق و تأمین مالی احداث 700 کیلومتر از خط لوله تاپی از این پیشنهادها بود.
وی گفت: مزیت بعدی توافق دو کشور ایجاد چشم انداز مطلوب برای حل مسالمت آمیز و همکاری گرایانه چالش های انرژی در منطقه خاورمیانه از جمله قرارداد کرسنت با کشور امارات متحده عربی است.
رئیس موسسه مطالعات بین المللی انرژی با بیان اینکه در صورت کاهش تنش سیاسی بین ایران و عربستان می تواند به دنبال ایجاد شبکه های منطقه ای همگرا در خاورمیانه باشیم، افزود: از سوی دیگر با ادامه همکاری دو کشور می توانیم شاهد دسترسی به بازارهای شورای همکاری خلیج فارس نیز باشیم.
جوکار مزیت بعدی همکاری و توافق تهران و ریاض را سرمایه گذاری عربستان و دیگر کشورهای عربی در حوزه بالادست و پایین دست صنعت نفت و دیگر حوزه ها دانست و اظهار کرد: هرچه تنش سیاسی در منطقه کمتر شود نیز ایران می تواند حتی در زمینه توانمندی های هسته ای خود نیز در همه بخش ها به این کشورها صادرات داشته باشد.
وی با اشاره به نقش چین در توافق سیاسی ایران و عربستان تصریح کرد: این کشور هم اکنون هم زمان با تقویت اقتصاد خود به دنبال تقویت بحث نهادسازی، ایجاد مطلوبیت هنجارهای بین المللی و ایدئولوژی عامه پسند و توان میانجی گری است، البته این کشور چالش هایی همچون منطقه تبت با کشور هند و منطقه تایوان را دپیرامون خود دارد که باید آنها را نیز حل کند.
کد خبر 470446