یادداشت' افول زبان انگلیسی در دیپلماسی منطقه ای
به نقل از خبرگزاری تسنیم1401/12/28کد خبر 1401c133077
(تصویر شماره 1)
(تصویر شماره 2)
محمدحسن مقیسه، استاد دانشگاه، در یادداشتی که برای انتشار در اختیار خبرگزاری تسنیم قرار داده، به بعدی از ابعاد توافق اخیر ایران و عربستان اشاره کرده است.
(تصویر شماره 1)
(تصویر شماره 2)
محمدحسن مقیسه، استاد دانشگاه، در یادداشتی که برای انتشار در اختیار خبرگزاری تسنیم قرار داده، به بعدی از ابعاد توافق اخیر ایران و عربستان اشاره کرده است. - اخبار فرهنگی - خبرگزاری تسنیم ، محمدحسن مقیسه، استاد دانشگاه:
خبری که در لابه لای توافق ایران، چین و عربستان کمتر به گفتار آمد و بیشتر پوشیده ماند، کنار نهادن زبان انگلیسی در موافقت نامه سه گانه بود. این سه کشور موافقت کردند که متن قرارداد بینابین به فارسی، عربی و چینی باشد. این، یک پدیده خجسته و رویداد بزرگ است که اگر بگویم خبرش از پایین و بالا شدن قیمت دلار ، ارزش بورس در ایران و آمریکا، زلزله ترکیه و... بیشتر نیست، قطعاً کمتر نخواهد بود. دستِ کم برای مردم و دولتمردان مشرق و مغرب جهان هستی که زخم خورده انگلیسی ها و سیاست های فرهنگی مخرب آنان در زُدایش سنت ها و آداب و رسوم ملی و محلی و نیز ستُردن زبان های بومی و جایگزین کردن زبان انگلیسی بوده اند، خبری است شیرین، شگرف و شگفت.
مگر یادمان رفته است که چطور این مو زردها، تاج نقره ای زبان فارسی را با قدمتی 800 ساله و انبوهی از آثار حکمی و شعری و معارف الهی از سرِ شبه قاره ای وسیع_ که اکنون به سه کشور هند، پاکستان و بنگلادش بخش بخش شده است_ برداشتند و تشتی مسین به دست مردم آن خطه دادند؟
مگر یادمان رفته است که در روزگارانی نه چندان دور و دیر، این زبان از قسطنطنیه تا کلکته و تا دریای چین به مُهر بر دل ها و به حکمت بر زبان ها نشسته بود و در این پهنه فراخ_ و هنوز نیز، تا روز هست و روزگاران_ صدها اثر ادبی و علمی، و ده ها مقبره و مناره و کاخ و گلستان و باغ، و چه بسیار آداب و سنن و هنر، از آثار فارسی به جا است؟ چه کسی و چه سیاستی این رهاوردهای ناب و نازِ تکرار ناشدنی را پاک کرد و کم فروغ؟
یادداشت' روز "زبان مادری" و مروارید "زبان فارسی"
جالب است بدانیم که حتی کشورهای اروپایی که در مواضع ضد آسیایی و اسلامی همواره در یک جبهه قرار دارند، سال ها است که جانب احتیاط را نگه داشته و مانع گسترش زبان انگلیسی در کشورشان شده اند که از جمله آنان می توانیم به آلمانی ها و فرانسوی ها اشارت کنیم، اما طرفه اینجا است همین آقایان هنگامی که با کشورهای دیگر_ به ویژه آسیایی ها، آفریقاییان و کشورهای اسلامی_ روبه رو می شوند، همه یافته های علمی و تجربی و وجدانی را به یک سو می دهند و با نیت جاری و یاری کردن فرهنگ غربی، آموزش و گسترش زبان های آلمانی، انگلیسی، فرانسوی و... را سر فصل تلاش نهایی خود قرار می دهند در کشورهای هدف.
اینکه کشورهای شرقی و آسیایی که از قدرت های نوظهور برای جهان آینده هستند، بدانند و بخواهند که همزمان با فعال کردن پیشران های اقتصادی، تجاری و بازرگانی، به مولفه های فرهنگی، و در قله آن، به زبان ملی خود، بیش از بیش و پیش، بیندیشند و بدان توجه نشان دهند، گامی است شمرده و ستوده.
آنان با این اقدام به زبان بی زبانی به مردم این سه کشور بزرگ قوت قلب دادند و به دولت های اروپایی یک هشدار: زبان های عربی، چینی و فارسی کمتر از زبان های اروپایی قدرت ندارند و اکنون در قامت یک زبان بین المللی می توانند جلوه گری کنند و میدان داری.