مالک بودم حاضر به پخش تلویزیونی«های پاور» نمی شدم

مهدی عظیمی میرآبادی یکی از تهیه کنندگان فیلم سینمایی «های پاور» به کارگردانی هادی محمدپور از فیلم های رونمایی شده در چهل ویکمین جشنواره فیلم فجر، در گفتگو با خبرنگار مهر درباره پخش تلویزیونی این فیلم در ایام نوروز قبل از اکران عمومی آن در سینماها گفت: واقعیت این است که ما تصمیم گیری درباره پخش تلویزیونی فیلم را به بنیاد سینمایی فارابی واگذار کرده بودیم. این بنیاد کمک هایی کرده بود تا این فیلم به سرانجام برسد و توافقی هم در این زمینه داشتیم.

وی تأکید کرد: آقای اباذر جوکار به عنوان تهیه کننده دوم و نماینده مالک فیلم یعنی نیروی پدافند هوایی ارتش هم در مذاکراتی به این تصمیم رسیده بودند که براساس توافق های صورت گرفته و به دلیل برخی ملاحظات اقتصادی، بهتر بوده فیلم از تلویزیون پخش شود. من خیلی با این تصمیم موافق نبودم اما بالاخره تصمیمی بود که بر سر آن توافق شده بود و من هم در اجرای آن چندان مخالفتی نکردم. فارابی در تولید این فیلم مشارکت داشت و در این زمینه هم تصمیم گیری کرد.

تهیه کننده «های پاور» درباره جزییات توافق با تلویزیون برای پخش این فیلم هم گفت: نکته خاصی در این توافقات وجود نداشت و روال مرسوم هم برای این فیلم صورت گرفته است. معمولاً برای فیلم هایی که تلویزیون در این مقطع خریداری می کند، دو نوبت پخش در سال جاری در نظر گرفته شده و نوبت های بعدی پخش به سال های آینده موکول می شود.

عظیمی میرآبادی درباره جزییات مالی این توافق هم گفت: بالاخره شرایط مالی واگذاری هر فیلم با فیلم دیگر متفاوت است. صداوسیما رقمی را مطرح می کند و صاحب فیلم هم آن را بررسی می کند و به یک توافق می رسند اما درباره جزییات بیشتر مرتبط با عدد و رقم واگذاری حق پخش فیلم به صداوسیما ترجیح می دهم توضیح بیشتری ندهم.

این تهیه کننده سینما، درباره سرانجام اکران عمومی «های پاور» بعد از پخش تلویزیونی آن هم گفت: علی القاعده وقتی فیلمی در فرمت سینمایی تولید می شود، اینگونه نیست که به دنبال اکران عمومی آن نباشند. شخصاً هم اصولاً موافق پخش تلویزیونی فیلم سینمایی قبل از اکران عمومی آن نیستم. زمانی هست که این قاعده گذاشته می شود که برخی از تولیدات سینمایی مستقیماً برای پخش از تلویزیون ساخته پخش می شود، اما معمولاً اینگونه نیست. من سال گذشته هم با پخش تلویزیونی فیلم «تک تیرانداز» موافق نبودم و تمام تلاشم را هم کردم که دوستان بنیاد روایت را قانع کنم این کار را نکنند، اما چون مالک فیلم تصمیمش را گرفته بود، در نهایت نتوانستم جلویش را بگیرم. در این موارد تصمیم گیر اصلی مالک فیلم است. شاید مالک بر اساس منافع اقتصادی و یا برخی ملاحظات دیگر دست به چنین تصمیمی بزند.

وی درباره اینکه آیا قبول دارد فیلم «های پاور» ظرفیت لازم برای موفقیت در اکران عمومی را نداشته است هم گفت: اگر بخواهیم براساس فرمول های موجود در اکران فیلم های سینمای ایران صحبت کنیم باید گفت شاید در مقایسه با یک فیلم پرفروش، فیلمی از جنس «های پاور» فروش چندان شاخصی ندارد اما نکته ای که من روی آن تأکید دارم این است که هر اثری را باید بر مبنای مخاطب خودش بسنجیم. وقتی برای یک فیلم، طیفی از مخاطبین وجود دارد که تنها برای همین فیلم ممکن است در سالن سینما حضور پیدا کند، چرا باید از این مخاطب چشم بپوشیم و بگوییم این فیلم اصلاً مخاطب ندارد!؟ اتفاقاً فیلم هایی از جنس «های پاور» جمعیت مخاطب خاص خود را هم دارند.

عظیمی میرآبادی ادامه داد: شما فکر می کنید فیلم «تک تیرانداز» نمی توانست فیلم موفقی در گیشه باشد؟ فیلمی که هم قهرمان داشت، هم اکشن داشت، هم اوج و فرود قهرمان را در داستانش شاهد هستیم. و هم تمام خصوصیات یک فیلم سالم و پرفروش را داشت. فیلمی که همه این ویژگی ها را دارد، چرا نباید در گیشه فروش داشته باشد؟ چطور برای فیلم دیگری که این ویژگی ها را هم ندارد، از قبل فروش بالایی را پیش بینی می کنیم اما وقتی به این فیلم می رسیم می گوییم مشخص است که مخاطب ندارد!؟ این ها یعنی یک جای کار ایراد دارد. سیاست هایی در چرخه اکران فیلم ها وجود دارد که برخی از آن ها واقعی نیست.

وی افزود: بالاخره عوامل تولید هر فیلمی هم برای خود ملاحظاتی دارند. شاید یک فیلم براساس تکلیف ساخته شود و فیلم دیگری صرفاً برای حضور در جشنواره کلید بخورد. شاید فیلمسازی هم یک فیلم ارزان، صرفاً برای کسب تجربه بسازد. در کنار این موارد شاید یک نفر هم فیلمی بسازد و بگوید می خواهم با مردم ارتباط برقرار کنم. اینکه در شرایط خاصی تصمیم متفاوتی برای چنین فیلمی گرفته شود، داستان دیگری دارد.

تهیه کننده «های پاور» در پایان درباره واکنش کارگردان فیلم اولی این فیلم نسبت به پخش تلویزیونی آن هم گفت: طبیعتاً هر فیلمسازی دوست دارد فیلمش در سالن های سینمایی دیده شود اما گمان می کنم در این مورد خاص، تلویزیون هم موقعیت بدی برای دیده شدن فیلم نیست. البته تأکید می کنم اگر من مالک بودم، حتماً چنین تصمیمی برای فیلم نمی گرفتم.