تشخیص کم خونی در دو ثانیه
به نقل از خبرگزاری برنا1402/1/6کد خبر 14021249616
گروه علمی و فناوری خبرگزاری برنا؛ هندی ها برنامک موبایلی جدیدی توسعه داده اند که تاییدیه سازمان غدا و داروی این کشور را هم دارد و مدت زمان تشخیص کم خونی از دو ساعت به دو ثانیه کاهش یافته است.
برنامک جدید هندی ها از فناوری هوش مصنوعی بهره می برد، این سرویس با استفاده از عکس پلک داخلی چشم که توسط گوشی گرفته است، کم خونی را فقط در دوثانیه بدون گرفتن نمونه خونی تشخیص می دهد، توسعه این برنامه برای استفاده در بخش بهداشت و درمان بسیار مفید است.
گزارش ها نشان می دهد که این برنامک خطای چندانی ندارد، برای مثال اگر سطح هموگلوبین خون فردی ۱۰ گرم در دسی لیتر باشد، برنامک نهایتاً با خطا عددی بین ۸ تا ۱۲ گرم هموگلوبین در دسی لیتر را نشان می دهد.
واژه شناسی این خبر (هوش مصنوعی):
هوش مصنوعی ( به انگلیسی : Artificial intelligence) (به اختصار : AI)، هوشی است که توسط ماشین ها ظهور پیدا می کند، در مقابل هوش طبیعی که توسط جانوران شامل انسان ها نمایش می یابد. کتاب های AI پیشرو، این شاخه را به عنوان شاخه مطالعه بر روی « عوامل هوشمند » تعریف می کنند: هر سامانه ای که محیط خود را درک کرده و کنش هایی را انجام می دهد که شانسش را در دستیابی به اهدافش بیشینه می سازد. برخی از منابع شناخته شده از اصطلاح «هوش مصنوعی» جهت توصیف ماشینی استفاده می کنند که عملکردهای «شناختی» را از روی ذهن انسان ها تقلید می کنند، همچون «یادگیری» و «حل مسیله»، با این حال این تعریف توسط محققان اصلی در زمینه AI رد شده است.
کاربردهای AI شامل موتور جستجو های پیشرفتهٔ وب (مثل گوگل )، سامانه توصیه گر (که توسط یوتیوب ، آمازون و نتلفیکس استفاده شده اند)، فهم زبان انسان ها (همچون سیری ،دستیار گوگل و الکسا)، خودروهای خودران (مثل تسلا )، تصمیم گیری خودکار و رقابت در بالاترین سطوح سامانه های بازی استراتژیک (همچون شطرنج و گو ). با بیشتر شدن توانایی ماشین ها، وظایفی که نیازمند «هوشمندی» هستند اغلب از تعریف AI برداشته می شود، پدیده ای که به آن اثر هوش مصنوعی گفته می شود. به عنوان مثال، فهم نوری کاراکتر را اغلب از چیزهایی که AI در نظر گرفته می شوند مستثنی می کنند، چرا که این فناوری تبدیل به فناوری عادی و روزمره ای شده است.
(برگرفته از دانشنامه آزاد ویکیپدیا)
واژه شناسی این خبر (هند):
هند کشوری در جنوب آسیا که جمعیت بزرگی از شیعیان - حدود ۳۰ تا ۵۰ میلیون نفر - در آن زندگی می کنند. برخی از مناطق هند مانند دکن در جنوب این کشور و مناطق اوده و کشمیر در شمال، سابقه دیرینه ای در تشیع داشته و در دوره هایی حکومت های شیعی داشته اند.
از ویژگی های فرهنگی بارز در تاریخ هند، ارتباط گسترده حکومت های شیعی و مردم قلمرو آن با ایرانیان است که به مهاجرت تعداد زیادی از ایرانیان از جمله علما، صوفیان و شاعران به هند و در نتیجه، همسانی فرهنگی و مذهبی این دو سرزمین انجامیده است.
(برگرفته از ویکی شیعه)