گذاری بر مفهوم هویت در عصر سلطه امر مجازی
به نقل از خبرگزاری کتاب ایران1402/3/5کد خبر 14023177012
در اکنش، فقط می توانستم پلک بزنم و اخم کنم. سعی کنید وضعیت را به خوبی درک کنید. دیمیتری وضعیت را بسیار جدی می گرفت: هم زندگی اش برایش ارزش داشت، هم از نظر عاطفی و هم از لحاظ مادی روی هر دو سرمایه گذاری می کرد، و در حالی که یکی سنگینی و وظیفه معامله فیزیکی را بر دوش می کشید. هویت دیگر او همچو سرزمین عجایب بود که در آن انگیزه های مهارنشده اش می توانست جولان هد. با این حال، مشخص شد که رابطه با یک آواتار همچنان رابطه با یک شخصیت و به همین ترتیب، یک هویت انسانی است. این مسئله از برخی جهات ساده و در برخی جهات دیگر پیچیده است. اگر روان شناسی را کنار بگذاریم، می توانیم لایه های فلسفی را در این مسئله ببینیم که چه بسا به پرسش هایی جدید درباره ماهیت هویت ختم شود. ما معمولاً تمایل داریم به زندگی مجازی دیمیتری به عنوان یک هویت جداگانه اشاره کنیم، اما با شنیدن صحبت های او به نظر واضح می رسید که این ماهیت مجازی نیز به یک اندازه هویت انحصاری او است.
پرسشی که این مسئله پیش می کشد بسیار جالب توجه است: آیا باید هویت کسی مثل دیمیتری را صرفا مبتنی بر حیات فیزیکی و عینی او بدانیم یا آن که زندگی مجازی وی نیز می تواند چنین برچسبی را بر پیشانی داشته باشد؟ یا این که باید این مجازیت را صرفا بخشی از خیال پردازی های فرد دانسته و آن را کنار بگذاریم؟
فناوری اطلاعات به قدری بخشی از زندگی روزمره شده است که بر هویت انسان (که به عنوان شخصیت درک می شود) تأثیر می گذارد. بسیاری معتقدند که دو تحول تأثیر بسیار زیادی در این زمینه دارند. اولین مورد این است که فناوری های اطلاعات شروع به تبدیل شدن به بخشی از بدن ما می کنند و به عنوان فناوری های مصنوعی عمل می کنند که عملکردهای بیولوژیکی را تصاحب یا تقویت و انسان ها را به سایبورگ تبدیل می کنند و در نتیجه ماهیت انسان را تغییر می دهند. توسعه دوم، ظهور هویت های مجازی است، یعنی هویت هایی که مردم به صورت آنلاین و در جهان های مجازی اختیار می کنند. این تحول سوالاتی را در مورد ماهیت هویت و خود و تحقق آنها در آینده ایجاد کرده است.
مطالعات فلسفی درباره سایبورگ ها سه سوال اصلی را مورد توجه قرار داده است: سوال مفهومی چیستی سایبورگ ، سوال تفسیری و تجربی در مورد اینکه آیا انسان ها سایبورگ هستند یا در حال تبدیل شدن هستند و سوالات هنجاری در مورد اینکه آیا تبدیل شدن به سایبورگ برای انسان خوب یا مطلوب است. . اصطلاح «سایبورگ» در سه معنای گسترده به کار رفته است. تعریف سنتی سایبورگ عبارت است از موجودی متشکل از هر دو سیستم ارگانیک و مصنوعی، که بین آنها کنترل بازخورد وجود دارد، با سیستم های مصنوعی که از نزدیک رفتار سیستم های ارگانیک را تقلید می کنند.
در یک مفهوم گسترده تر، سایبورگ هر فردی است که دارای قطعات مصنوعی باشد، حتی اگر این قسمت ها ساختارهای ساده ای مانند دندان مصنوعی و ایمپلنت سینه باشند. در یک مفهوم گسترده تر، سایبورگ به هر فردی گفته می شود که برای عملکرد به طور گسترده ای به دستگاه ها و مصنوعات فناوری متکی است. در این مفهوم، همه یک سایبورگ هستند، زیرا همه به طور گسترده به فناوری متکی هستند.
سایبورگ ها به یک موضوع تحقیقاتی اصلی در مطالعات فرهنگی تبدیل شده اند که زمینه نظریه سایبورگ را مطرح کرده است که مطالعه چند رشته ای سایبورگ ها و بازنمایی آنها در فرهنگ عامه است.
پویایی هویت های مجازی به طور گسترده در زمینه هایی مانند مطالعات فرهنگی و مطالعات رسانه های جدید مورد مطالعه قرار گرفته است. اغلب مثبت ارزیابی شده است که افراد می توانند آزادانه هویت مجازی خود را بسازند، می توانند هویت های متعددی را در زمینه های مختلف فرض کنند و هویت های اجتماعی مختلف را برای غلبه بر مخالفت ها و کلیشه ها کشف کنند، هویت های مجازی باعث تحریک بازیگوشی و کاوش می شوند، و اینکه هویت های اجتماعی سنتی که مبتنی بر هویت های اجتماعی هستند، در مقوله هایی مانند جنسیت و نژاد نقش کمتری در فضای مجازی دارند.
منبع:
https://www.sciencedirect.com/topics/psychology/virtual-identity
واژه شناسی این خبر (مفهوم):
مَفهوم ( انگلیسی : Concept ) در واژه شناسی آنچه مورد فهم واقع شده است. اما در اصطلاح:
مفهوم به دو دسته طبقه بندی می شود: مفهوم جزیی و کلی . اولی (جزیی) دربرگیرنده همه ویژگی های سازنده یک مفهوم می باشد، برداشت از یک مفهوم در واقع مجموعی از ویژگی هایی است که باعث تمایز آن مفهوم از بقیه مفاهیم می شود. و دومی (کلی) مجموع خصوصیاتی که تشکیل دهنده برداشت اول هستند (مانند مفهوم انسان بدون مشخصات یک مصداق خاص)
(برگرفته از دانشنامه آزاد ویکی‌پدیا)
واژه شناسی این خبر (هویت):
هویّت یا کیستی به مجموعه نگرش ها، ویژگی ها و روحیات فرد و آنچه وی را از دیگران متمایز می کند، گفته می شود. هویّت عبارت است از مجموعه خصوصیّات و مشخّصات اساسی اجتماعی ، روانی، فرهنگی ، فلسفی ، زیستی و تاریخی همسان که به رسایی و روایی بر ماهیّت یا ذات گروه، به معنای یگانگی یا همانندی اعضای آن با یکدیگر دخالت کند و آنها را در یک ظرف مکانی و زمانی معیّن به طور مشخّص و قابل قبول و آگاهانه از سایر گروه ها و افراد متعلّق به آن ها متمایز سازد.
در فرهنگ های سنتی مفهوم «فرد» تقریباً وجود نداشت و «فردیّت» چندان پسندیده نبود. فقط پس از ظهور جوامع جدید و به خصوص بعد از تفاوت یابی و تقسیم کار بود که فرد به طور جداگانه در کانون مورد توجه قرار گرفت. اما «فردیت» به طور مسلم در تمام فرهنگ ها به درجات مختلف ارزشمند بوده است.
(برگرفته از دانشنامه آزاد ویکی‌پدیا)