هوای تهران گرم تر می شود

به نقل از خبرگزاری پانا1402/3/5کد خبر 1402318957

واژه شناسی این خبر (هواشناسی):
هواشناسی یا مِتِیورولوژی (به انگلیسی : Meteorology ) شاخه ای از علوم جوی است که شامل ماهیت و فیزیک اتمسفری با هدف تمرکز بر پیش بینی آب وهوا است. هواشناسی دانشی است که دربارهٔ شناخت جو و هوای اطراف کره زمین به مطالعه و تحقیق می پردازد. یکی از مهم ترین کارهای هواشناسی اندازه گیری مقدار بارندگی است که در ایستگاه های باران سنجی بر حسب میلی متر انجام می شود. مطالعهٔ هواشناسی به هزاران سال پیش برمی گردد اما فرآیندهای اصلی در این زمینه تا سدهٔ ۱۸ میلادی انجام نشده بود. در سدهٔ ۱۹ میلادی فرآیندهای نسبتاً کمی در این زمینه پس از شبکه های مشاهدهٔ هوا که در محل های خارجی ایجاد شده بود، انجام گردید. تلاش های اصلی در پیش بینی وضع آب وهوا بستگی به اطلاعات و داده ها داشت. تا پیش از بیان قوانین فیزیک و مهمتر از آن استفاده از کامپیوتر کاری انجام نشده بود. استفاده از کامپیوتر برای حل بسیاری از معادلات برای مدل سازی آب وهوا است. در نیمهٔ دوم سدهٔ بیستم پیشرفت های مهمی در پیش بینی وضعیت آب و هوا به دست آمد. پدیده های هواشناسی، رویدادهای آب وهوایی قابل مشاهده هستند که توسط علم هواشناسی توضیح داده می شوند. پدیده های هواشناسی با تغییرات اتمسفر زمین توضیح و تفسیر می شوند: دما، فشار هوا، بخار آب، جریان باد و اختلاف و ارتباط این متغیرها و اینکه در طول زمان چطور تغییر می کنند. مقیاس های فضایی مختلف برای توصیف و پیش بینی آب و هوای یک محلی، منطقه ای و جهانی استفاده می شوند. هواشناسی، اقلیم شناسی، فیزیک جوی و شیمی جوی زیر شاخه های علوم جوی هستند. هواشناسی و آب شناسی با هم حوزهٔ نویی به اسم آب وهواشناسی به وجود می آورند. تعامل های بین جو زمین و اقیانوس ها بخشی از سیستم جو اقیانوسی است. هواشناسی در حوزه های مختلفی مثل ارتش، تولید انرژی، حمل ونقل، کشاورزی و ساخت وساز کاربرد دارد. واژهٔ هواشناسی در انگلیسی (meteorology) ریشهٔ یونانی دارد و به معنی بسیار بالا در آسمان و مطالعهٔ اشیای موجود در هوا است.
یونانیان واژه متیورولوگیا را، برگرفته از کلمه «متیوروس»، به معنی اشیای معلق در آزمایش های مربوط به هوا ، به اضافه «لوگوس» که به خطابه یا درس ترجمه شده است، برای این علم بکار برده اند. لیکن، امروزه مطالعه جو زمین چنان به رشته های تخصصی تقسیم شده است که واژه فراگیر متیورولوژی (هواشناسی) که از یونانیان باستان بر جای مانده است، هیچ کس را ارضا نمی کند. از اینرو، برای مطالعه بخشی از جو که در آن یونش و گسست مهم است و روی هم رفته بالاتر از ارتفاع حدود ۳۵Km قرار دارد، واژه آیرونومی (نزدیک جو بالا) را بکار می برند، در حالی که برخی، به عنوان نامی فراگیر، علم (یا علوم) جو را می پسندند. دانشمند ایرانی سده پنجم هجری، ابوحاتم اسماعیل اسفزاری خراسانی برای نخستین بار در جهان پدیده های جوی و هواشناسی را به زبان فارسی در کتاب خود به نام آثار علوی گردآوری نموده است.
(برگرفته از دانشنامه آزاد ویکی‌پدیا)