نویسنده ایرانی از نوجوان امروز و دنیای نوجوانیاش شناخت کافی ندارد.
رضوان خرمیان، نویسنده و مترجم ادبیات کودک و نوجوان معتقد است که نویسندگان ایرانی تلاش زیادی برای شناخت نوجوان امروز نکرده اند؛ گویی دارند برای نوجوانی خودشان در دهه چهل و پنجاه می نویسند؛ بنابراین بهتر است آنها از لاک خودشان بیرون بیایند و با نوجوان امروز ارتباط واقعی برقرار کند؛ مثل شنیدن موسیقی و دیدن فیلم و انیمیشن دلخواه شان. رضوان خرمیان در گفتوگو با خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران ( ایبنا )، یکی از مهمترین چالشهای تألیف ادبیات نوجوان را موضوع شناختن یا نشناختن نوجوانان و دنیای آنها دانست و گفت: نویسنده ایرانی از نوجوان امروز و دنیای نوجوانیاش شناخت کافی ندارد..
مفهوم نوجوانی در گذر زمان تغییر کرده و حتی بازه سنی این طیف هم گستردهتر شده است..
او در اینباره افزود: در گذشته نوجوانی دوران کوتاهتری بود..
دختران پس از سپریکردن دوران کودکی خیلی زود نقش همسری و مادری میپذیرفتند و پسران به سرعت وارد فضای کسبوکار میشدند؛ اما در دنیای امروز تعاریف ما از کودکی، نوجوانی، میانسالی و حتی کهنسالی تغییر کرده است..
امروز دوران نوجوانی از یازدهسالگی شروع میشود و در خیلی از فرهنگها تا 24سالگی ادامه مییابد. خرمیان ضمن اشاره به نقش دنیای دیجیتال در شکلگیری دنیای نوجوانان امروز بیان کرد: از طرف دیگر نوجوان امروز در عصر دیجیتال زندگی میکند و رسانههای مختلف از هر سو احاطهاش کردهاند؛ انگار در معرض بمباران اطلاعات قرار گرفته است و طبیعتا دنیای این نوجوان با نوجوان دهه پنجاه و شصت که تنها رسانهاش مجلات کاغذی و رادیو و تلویزیون خودمان بوده از زمین تا آسمان فرق دارد..
این نویسنده حوزه کودک و نوجوان راه برونرفت از این شرایط را اینطور توضیح داد: متأسفانه نویسندگان ایرانی تلاش زیادی برای شناخت نوجوان امروز نکردهاند؛ گویی دارند برای نوجوانی خودشان در دهه چهل و پنجاه مینویسند و عجیب نیست که این آثار توسط نوجوانها پذیرفته نمیشود و اقبالی ندارد..
نویسنده امروز ابتدا باید از لاک خودش بیرون بیاید و با نوجوان امروز ارتباط واقعی برقرار کند؛ موسیقی دلخواهشان را بشنود، فیلمها و انیمیشنها و مانگاهای پسندیدهشان را ببیند، با آنها درباره دغدغهها و چالشهایشان صحبت کند و در نهایت اگر میخواهد برای نوجوان امروز بنویسد با آغوش باز پذیرای آنها و تفاوتهایشان باشد..
