«آب»، اولین و مهم ترین موضوع ما با افغانستان نیست
به نقل از پایگاه خبری ایران اکونومیست1402/3/6کد خبر 14023215216
(تصویر شماره 1)
(تصویر شماره 2)یک کارشناس مسایل بین الملل گفت: موضوع آب، اولین و مهم ترین موضوع ما با افغانستان نیست و اینکه این مساله در فضای هیجانی رسانه ای پیگیری شود هم به نفع کشور نیست..
اشکان پیرزاده در گفت وگو با ایران اکونومیست با بیان اینکه بر اساس قواعد عرفی حقوق بین الملل دولت ها این حق را ندارند که در وضع طبیعی رودخانه های بین المللی تغییری بدهند که برای وضع طبیعی کشور یا کشورهای پایین دست که آب به آنها سرازیر می شود، زیان داشته باشد، گفت: اما مبنای رفتاری حکومت سرپرست افغانستان در استفاده از حق حاکمیت سرزمینی بر رودخانه های بین المللی بر اساس دکترین "هارموند" معروف است که از رای صادره در سال 1812 دیوان عالی ایالات متحده در مورد رودخانه ریوگراند که از آمریکا سرچشمه گرفته و به مکزیک می ریزد اقتباس شده است..
به طور کلی در اروپا از سال 1878 این دکترین مردود و با مخالفت شدید کشورهای پایین دست رودخانه ها مواجه شد و رفتار طبق قاعده هارموند ضمن اجحاف به این کشورها حق حاکمیت سرزمینی شان را به تصویب آنچه کشورهای بالادست در نظر می گیرند، محدود می کنند..
وی ادامه داد: هم چنین محدودیت استفاده از آب های فراسرزمینی در 1911 توسط قطعنامه مادرید اعلام شده است مبنی بر این که رودخانه هایی که از مرز دو کشور عبور می کنند نباید بدون رضایت دو کشور تغییر کنند در همین راستا معاهده ورسای از سوی جامعه ملل در سال 1921 را در این رابطه داریم و قطعنامه های مقررات حاکم بر رودخانه های بین المللی نیز در سال 1934 در پاریس به تصویب رسید..
این کارشناس ارشد مسایل بین الملل با اشاره به معاهده 1351 میان ایران و افغانستان گفت: این معاهده در پروتکل شماره 2، بحث حکمیت و داوری را دارد و به منظور حل و فصل اختلاف، گزینه داوری و ارجاع به داور منتخب طرفین پیش بینی شده است، طبق معاهده دلتا در صورتی که از اختلاف حادث شده فی مابین دو کشور از مسیر دیپلماتیک رفع نشد، دو کشور با ارجاع به داوری خود را ملزم می کنند که از رای صادره داوری تبعیت نمایند برابر مقررات در صورتی که در معاهده ای ساز و کار حل و فصل اختلاف ارجاع به دوار بباشد، رای داوران قطعی و الزام آور است..
این مدرس دانشگاه افزود: چارچوب حاکمیت قانون و پرهیز از هرگونه تنش بهترین راه برای حل اختلافات است و ایران توسل به ابزار دیپلماتیک و حقوقی را پیشنهاد می کند، اما این به معنای آن نیست که نباید به ابزار و گزینه های دیگر فکر نکرد..
مثلا ایران ابزارهای متعدد برای اعمال فشار به حکومت سرپرست طالبان دارد مثل کاهش صدور روادید، فشار دیپلماتیک یا جلب حمایت های بین المللی جهت عدم شناسایی حکومت سرپرست طالبان. اما مشی و راهبرد جمهوری اسلامی ایران حل و فصل مسالمت آمیز و پرهیز از تنش است..
جمهوری اسلامی ایران بازیگری مهم در موضوع افغانستان است و ابتکارات منطقه ای و بین المللی در خصوص این کشور، بدون نظر ایران، نتیجه ای نخواهد داشت..
پیرزاده در پاسخ به این پرسش که چرا تا کنون برای حل اختلاف دو کشور بر سر حق آبه هیرمند از بحث داوری استفاده نشده است؟.
اظهار کرد: طبق معاهده در ابتدا مذاکرات دیپلماتیک فی مابین دو کشور دیده شده و در صورت نتیجه بخش نبودن مذاکرات طبق ضمیمه معاهده و حکمیت مطرح خواهد شد، از طرفی حکومت سرپرست طالبان چه در مذاکرات و چه در بیانیه های رسمی به حق ایران و پایبندی به معاهده اشاره و اذعان داشتند و از این جهت اختلافی وجود ندارد اما در خصوص موضوعات کارشناسی و اجازه ورود کارشناسان ما برای برآورد میزان آب اختلاف وجود دارد و این مساله اراده سیاسی طرف افغان را نیاز دارد نکته مهم دیگر این است که جمهوری اسلامی ایران حکومت سرپرست افغانستان را مورد شناسایی قرار نداده است به علاوه اراده سیاسی از سمت افغانستان برای ارجاع به داوری هیچ وقت در ادوار گذشته و حال وجود نداشته است..
وی تاکید کرد که در حال حاضر بهترین نقطه شروع برای حل مساله آب میان دو کشور، تاکید و توجه به همان معاهده 1351 است..
پیرزاده تصریح کرد: اصلاحاتی در ساختار و مسیر آب در سمت افغانستان باید انجام شود که دیگر آب به گودزره وارد نشود، مثلا سال گذشته طی دو مرحله دو میلیارد متر مکعب آب وارد گود زره شده بود در صورتی که با هدایت صحیح می توانست بجای هدر رفت، وارد ایران شده و بخشی از مشکلات آبی استان سیستان و بلوچستان را حل نماید..
ما نیاز داریم تا ادعای طالبان مبنی بر اینکه خشکسالی است یا در بخش هایی از سد آب رسوب دارد، مورد بررسی و تایید قرار گیرد و تا جایی که می دانم ایران به طور جدی در حال پیگیری موضوع اعزام کارشناسان برای بررسی ادعاهای حکومت سرپرست افغانستان است..
وی ادامه داد: اگر تمام این حق آبه ایران هم تامین شود، به نظر نمی رسد مشکل آب استان سیستان و بلوچستان به طور کامل حل شود و مساله آب در آن استان نیاز به تعریف حکمرانی مطلوب و ریشه ای دارد اما این دلیلی نیست که مساله تامین حق آبه ایران از هیرمند پیگیری نشود..
متاسفانه در طول تاریخ دولت های مستقر در افغانستان تعهد و اراده ای برای تامین حق آبه ایران از خود نشان ندادند اما حداقل مقامات حکومت سرپرستی به حق آبه ایران و پایبندی به معاهده1351 اذعان دارند..
این کارشناس ارشد مسایل بین الملل در پاسخ به این که گفته می شود ایران در این سال ها درخواست جدی برای بازدید و اندازه گیری میزان آب طبق قرارداد 1351 را نداشته است؟.
گفت: اینکه گفته می شود ایران درخواست برای بازدید نداشته، درست نیست..
در نیمه دوم 1400 تلاش سیاسی و دیپلماتیک از سوی نماینده ویژه رییس جمهور در امور افغانستان و وزارت خارجه انجام شد تا حکومت سرپرست مفاد قرارداد 1351 را کامل انجام دهد و طالبان هم آن موقع اعلام کردند هم این معاهده را به رسمیت می شناسد و هم به آن متعهد هستند..
حکومت سرپرست هم اگر می خواهد به عنوان یک عضو جامعه بین الملل و یک تابع حقوق بین المللی خود را نشان دهد، اولین قدم این است که به معاهدات دو جانبه و بین المللی پایبند باشد..
پیرزاده افزود: طالبان می گوید هم به معاهده هیرمند و هم به تامین حق آبه ایران متعهد هستیم و دلایل عدم تامین آب را مسایل فنی می داند که عرض کردم ایران هم عنوان کرده اجازه ورود کارشناسان ما را بدهند برای بررسی. وی در پاسخ به اینکه اگر با رفتن کارشناس در نهایت مخالفت کنند واکنش ایران چه خواهد شد؟.
گفت: فکر نمی کنم آنها مخالفتی با این مساله داشته باشند به احتمال زیاد آنها اجازه ورود کارشناسان ایران را می دهند، در غیر اینصورت باید منتظر عواقب این اقدام نسنجیده خود باشند..
به نظرم می توانیم از داوری در صورت ادامه اختلاف استفاده کنیم و به علاوه راه حل های دیپلماتیک وجود دارد و اخیرا هم مقامات رسمی حکومت سرپرست صحبت کردند که به تامین حق آبه ایران پایبند هستیم..
اما اینکه حرف خودمان را به کرسی بنشانیم و کارشناسان خودمان را ببریم برای بررسی موارد ادعایی آن ها، خود یک دستاورد است..
این کارشناس ارشد مسایل بین الملل در پاسخ به اینکه چگونه است که طالبان با پشتوانه حقوقی و دیپلماتیک در بحث آب وارد شده است؟.
گفت: بدنه دولت قبل در افغانستان هنوز بر سرکار هستند و این ها مشاوره می دهند و چه بسا مشاوره های غلط هم به حکومت سرپرست طالبان داده شود ، اما قرارداد 1351 پیچیده نیست و کاملا شفاف است..
پیرزاده با بیان اینکه برخی در کشور خواستار نشان دادن واکنشی سخت در برابر رفتار طالبان در بحث حق آبه هستند؟.
اظهار کرد: این مساله توجیه حقوقی و حتی در راستای منافع ملی ندارد، ما باید از سایر ابزاری که کم هم نیستند، طرف مقابل را به اجرای تعهدات و تغییر رفتارش وادار کنیم که در صورت اجرای آن این برای ما یک دستاورد و موفقیت خواهد بود..
وی در پایان گفت: جمهوری اسلامی ایران نگاه ویژه ای به همسایه خود یعنی افغانستان داشته و در دولت سیزدهم با توجه به اهمیت موضوع و تاثیر اتفاقات رخ داده در افغانستان ، بر امنیت ملی کشور، رئیس محترم جمهور اقدام به تعیین نماینده ویژه برای افغانستان، نمودند که برگرفته از اختیاری است که اصل 127 قانون اساسی به ایشان داده است..
اکنون در شرایط حساسی قرار داریم که نیاز هست تمام دستگاه ها و نهادهای کشور به منظور هم افزایی و مدیریت مطلوب شرایط و پیاده سازی سیاست های مصوب نظام در قبال افغانستان در تعامل و همکاری با نماینده ویژه دولت در امور افغانستان باشند..
(تصویر شماره 1)
(تصویر شماره 2)واژه شناسی این خبر (حقابه هیرمند):
حقابهٔ ایران از هیرمند ، به دادخواست حقوقی ایران از آب رود هیرمند در منطقهٔ سیستان اشاره دارد. این رود در گذشته در هر دو کشور افغانستان و ایران جاری بوده است. جدایی هرات از خاک ایران در سال ۱۸۵۷ (میلادی) به موجب معاهدهٔ پاریس و خودداری گستردهٔ حاکمیت افغانستان از جاری ساختن رود هیرمند در خاک ایران، مسیلهٔ حقابهٔ رود هیرمند را به یکی از مسایل مهم سیاسی ، اجتماعی و زیست محیطی دو کشور مبدل ساخته است.
همواره در مواقع بی آبی بین ایرانیان و افعان های ساکن حوزه رود هیرمند اختلافات و مناقشاتی به وقوع می پیوست و این اختلافات و مناقشات و همچنین اختلافات سرحدی، دولت ایران را وادار کرد که طبق ماده ششم عهدنامه صلح ایران و انگلیس در سال ۱۸۵۷ میلادی، مسیله تقسیم آب هیرمند و مشخص سازی مرزها را به حکمیت دولت انگلیس ارجاع کند. این عهدنامه دولت ایران را متعهد کرده بود که کلیه اختلافات خود با دولت افغانستان را به داوری انگلستان ارجاع کند و دولت انگلیس هم تعهد کرده بود این اختلافات را مطابق حق و با در نظر گرفتن حیثیت دولت ایران تصفیه کند.
(برگرفته از دانشنامه آزاد ویکی‌پدیا)