برنامه توسعه هفتم چه خوابی برای کارگران مشاغل سخت دیده است؟
به نقل از خبرگزاری ایلنا1402/3/6کد خبر 1402321838
طبق لایحه برنامه توسعه هفتم، زمانِ رسیدن به سن بازنشستگی کارگران مشاغل سخت زیان آور، هم به دلیل کاهش سقف سنوات ارفاقی و هم به دلیلِ قیدِ سنِ بازنشستگی، افزایشِ خواهد یافت.
به گزارش خبرنگار ایلنا، برنامه هفتم توسعه، قوانین کار و تأمین اجتماعی را هدف گرفته و تقریبا تمامِ آنچه که پیش از این به دلیلِ مقاومت های اجتماعی کنار گذاشته شده در این برنامه آورده شده است.
از احیایِ نظام استاد شاگردی و دادنِ مجوز به کارفرما برای به کار گرفتنِ نیروی کارِ جوان با حقوق پایین گرفته تا افزایش سن و سابقه ی بازنشستگی و تغییر مبنای محاسبه ی مستمری؛ به طوریکه به جای مبنا قرار گرفتنِ حقوق دو سال آخر، حقوق 5 سال آخر ملاک قرار بگیرد.
در این برنامه آمده که کارفرمایان حق دارند هر زمانی که اراده کردند نیروی کارِ جوانشان را اخراج کنند.
آن ها همچنین اجازه دارند با افراد تحت پوشش کمیته امداد و بهزیستی با حقوقی کمتر از حداقل دستمزد و بدونِ پرداختِ مزایای مزدی قرارداد ببندند.
کاهش حق بیمه دولت و کارفرما و در مقابل، افزایش حق بیمه ی کارگران نیز یکی دیگر از مواردِ این برنامه است.
در کنارِ این مواد، کارگرانِ مشاغلِ سخت و زیان آور - همان کارگرانی که جانِ خود را در ازای دریافتِ مزدی ناچیز خرج می کنند – نیز بی نصیب نمانده و در تبصره های 3 و 5 ماده 66 برنامه ی توسعه هفتم، معافیتهایِ قانونیِ آن ها را کاهش داده است.
طبق تبصره 3 ماده 66 لایحه برنامه توسعه «سقف سنوات ارفاقی مشمولان قانون اصلاح تبصره (2) الحاقی به ماده (76) قانون تأمین اجتماعی (مصوب 1380/07/13) "حداکثر هفت سال خواهد بود». این تبصره در واقع سقفِ سنواتِ ارفاقیِ کارگران مشاغل سخت و زیان آور را از 10 سال به 7 سال کاهش داده است.
با این اوصاف، کارگران مشاغل سخت و زیان آور، سه سال بیش از آنچه تا امروز مقرر بوده، باید بر سر کار خود بمانند.
در این برنامه اما، کارگران حتی با پُر کردنِ سابقه ی کاری باید تا رسیدنِ به سنِ بازنشستگی صبر کنند.
به طور مثال، اگر کارگرِ مردی در سن بیست سالگی در شغلی سخت و زیان آور مشغول به کار شود، در سن 43 سالگی، سقف کاری خود را پُر می کند اما باید تا سنِ 50 سالگی برای بازنشستگی صبر کند.
نویسندگان برنامه در حالی دست روی این حقوقِ نیم بندِ کارگرانِ مشاغل سخت و زیان آور گذاشته اند که آن ها از خیلی سالِ پیش با موانعِ بسیاری برای دستیابی به این حقوق مواجه بوده اند. کارفرمایان سالهاست که به راحتی و برای آنکه از زیر بارِ پرداختِ 4 درصد حق بیمه ی مشاغل سخت و زیان آور خارج شوند، عناوین شغلی کارگران را تغییر می دهند و یا کارگاه ها را به شکل صوری و با زدوبند از شمول قانون مشاغل سخت و زیان آور بیرون می آورند. تأمین اجتماعی نیز، هم مسیر با کارفرمایان، موانع بسیاری بر سرِ راه پذیرش پرونده های کارگران این مشاغل قرار می دهد، تا با کاهش تعداد بازنشستگی های پیش از موعد، بخشی از بحرانِ عدم تعادل بین منابع و مصارف صندوق خود را جبران کند.
دولت در چنین شرایطی قصد دارد با تغییرِ قوانین، این کارگران را از حقوقِ خود محروم کند؛ حقوقی که سال ها پیش قانونگذار در ازایِ انجامِ کار سخت و البته زیان آور برای کارگران در نظر گرفته تا بخشی از آسیبِ وارد شده به این کارگران را جبران کند.
اگرچه آسیبی که به جانِ این کارگران می رسد، حتی با ده سال ارفاقِ سنواتِ بازنشستگی هم قابلِ جبران نبوده و نیست.
مکالمه ی کوتاه ما با دوتن از کارگران مشاغل سخت و زیان آور به خوبی گویایِ این وضعیت است.
مکالمه ای کوتاه با کارگرِ یکی از معادنِ کرمان «کارگران معدن معمولا خیری از بازنشستگی نمی بینند. آنها 4 – 5 سال بعد از بازنشستگی با بیماری های ریوی فوت می کنند. از این موارد زیاد داشته ایم…» این را کارگرِ یکی از معادنِ استان کرمان می گوید. زمانی که با او تماس گرفتم تا نظرش را در مورد این لایحه بپرسم، با لبخندِ بی رمقی پاسخ داد: «کسانی که پشتِ میزشان نشسته اند و این تصمیمات را می گیرند یک روز نه، یک ساعت با ما تا عمقِ 170 متری زمین بیایند و بنشینند، دست به کاری نزنند، فقط باشند و ببینند و بعد بروند و هر تصمیمی که خواستند بگیرند…» از او خواستیم تا یک روزِ کاری اش را شرح دهد: «ساعت 4 و نیم صبح از خواب بلند شده و ساعت پنج، سوار مینی بوس می شویم. ساعت 6 ورودمان را ثبت می کنیم و بعد از خوردنِ صبحانه، وارد تونل می شویم. تا ساعتِ 12 که برای استراحتِ یک ساعته از تونل خارج می شویم، نه از نور خبری هست، نه استراحت، نه میز و نه کولر. اینجا بیل و کلنگ است و وسایلی که با آن تونل را بشکافیم. چشم، چشم را نمی بیند. فضا تنگ است و سرمان به کار. شش ساعتی را با گرد و خاک و مواد معدنی و سیمان سر می کنیم، بعد برای خوردنِ ناهار از تونل بیرون می آییم». نه فقط صدا، ارتعاش، گرما، گازها و بخارات شیمیایی که کابوسِ آوار سنگهای چند تُنی و گیر کردن در انتهایی ترین و غیرقابل دسترس ترین نقطه ی تونل نیز همیشه با آن هاست. گازگرفتگی، برق گرفتگی و انفجار، حوادثی است که این کارگران بارها آن را به چشم دیده اند و شنیده اند؛ «زیر سنگ رفتنِ همکارانمان را زیاد دیده ایم؛ همکاری داشتیم که او را به سختی از زیر سنگ دو تُنی بیرون آوردیم.
انگار داشتیم تُن ماهی جمع می کردیم…» بعد از ساعت 12 چه می کنید؟ «شیفتمان تمام می شود اما معمولا ترجیح می دهیم شیفت بعدی را هم بمانیم تا از پسِ مخارج زندگی بربیاییم. سال گذشته برای 150 و اندی ساعت کار در ماه، 7 میلیون حقوق می گرفتیم». یعنی تقریبا همان حداقل حقوق؟ «بله، برای همین معمولا شیفت بعد هم می مانیم…» در نهایت از او می پرسیم که اگر قانون کاهشِ سنواتِ ارفاقی مشاغل سخت و زیان آور تصویب شود و مجبور باشید بیش از بیست سال کار کنید چه؟ می گوید: «حتی یک ساعت هم بعد از بیست سال زیاد است، نمی توانیم». مکالمه ای کوتاه با کارگر یکی از کارخانه های فولاد خوزستان با کارگری دیگر، در خوزستان تماس می گیریم. او کارگر یکی از کارخانه های فولاد است.
می گوید: «در گرمای بالای 50 درجه و رطوبتی که گاه به 90 درجه می رسد، در یکی از سخت ترین و طاقت فرساترین مشاغل کار می کنیم. تصور کنید در خوزستان کنار کوره هایی که دمای آن هزار و هفتصد درجه است بایستید و با سرعت کار کنید… حتی ده سال هم برای چنین شغلی زیاد است». کارگر خوزستانی می گوید: «سوختگی دردناکترین مرگی است که گاه برای کارگران در این مکان ها اتفاق می افتد. همکاری داشتیم که از بخارِ ذوب سوخت و فوت کرد». از او در مورد حوادثِ شایع در فولاد می پرسم و پاسخ می دهد: «کارگران از ناحیه ی چشم، زیاد دچار حادثه می شوند، غبار اکسیدی که در قسمت ذوب و کوره ها وجود دارد به ریه ها آسیب می زند و قطعی دست و پا هم داشته ایم. دیسک کمر و گردن هم که دیگر شایع است». پایان مکالمه می گوید: «همین سختی کار را هم به سختی می دهند، دیگر چه چیز را می خواهند از ما بگیرند؟
واژه شناسی این خبر (کارگر):
کارِگر در لغت به معنای کارکننده و کسی که در کارخانه یا کارگاه کار می کند و مزد می گیرد است، که در مقابل کارفرما قرار دارد. از نظر قانون «کارگر کسی است که به هر عنوان در مقابل دریافت حق السعی اعم از مزد، حقوق، سهم سود و سایر مزایا به درخواست کارفرما کار می کند».
بر پایهٔ تعریف قانون کارگر، معیارهای تشخیص کارگر از دیگر شاغلان بدین شرح است:
(برگرفته از دانشنامه آزاد ویکی‌پدیا)
واژه شناسی این خبر (برنامه توسعه):
ایران در بین کشورهای خاورمیانه پیشینه ای نسبتاً طولانی از برنامه ریزی برای توسعه اقتصادی دارد. تا زمان انقلاب در سال ۱۳۵۷، پنج برنامه توسعه با مدت های گوناگون در ایران در یک بازه سی ساله پیاده شد؛ و پیش از این تلاش ها برای برنامه ریزی انواع کمتر رسمی مداخله دولت در اقتصاد مختلط دولتی و خصوصی این کشور صورت گرفته است.
هدفهای کلان این برنامه به شرح زیر تعیین شده است:
(برگرفته از دانشنامه آزاد ویکی‌پدیا)
دومین جلسه کمسیون کارگری استان
1402/3/10
معاون سیاسی، امنیتی و اجتماعی استاندار خراسان جنوبی گفت: رسیدگی به مسایل و مشکلات کارگر و کارفرما، مکمل یکدیگر است.
عکس های جدید از قسمت های پایانی «رهایم کن»1402/3/9
سریالرهایم کنبا پشت سر گذاشتن قسمت پانزدهم، تا سه قسمت دیگر به پایان می رسد و پرونده این سریال برای همیشه بسته خواهد شد.به گزارش ایران اکونومیست، سریالرهایم کنکه این روزها از شبکه نمایش خانگی منتشر می شود و کم حاشیه نداشته به قسمت های پایانی پخش نزدیک شده است.به تازگی تصاویری از قسمت های جدید این سریال منتشر شده است.رهایم کنسریال نمایش خانگی ایرانی در ژانر عاشقانه و اجتماعی به کارگردانی شهرام شاه حسینی است؛ کارگردانی که سال گذشته سریالمی خواهم زنده بمانمرا بر اساس متنی از (مجید مولایی و دو نویسنده دیگر) با حضور سحر دولت شاهی و حامد بهداد ساخت و وعده تولید قسمت جدید این مجموعه را هم داد اما در نهایت یک سال بعد از سریالرهایم کنرونمایی کرد. متنرهایم کنرا هم مجید مولایی با همراهی دو نویسنده دیگر ...
سیاست وزارت کار و روابط کار رفتن به این سمت و سو است1402/3/9
رئیس کانون عالی شوراهای اسلامی کار کشور تاکید کرد: این حق کارگران است که از یک شغل کامل بهره مند شود.اولین مولفه ی کار شایسته یا شغل کامل، کرامت نیروی انسانی است؛ یعنی کرامتِ کارگر در محیط کار و در محیط اجتماعی باید حفظ شود. وی گفت: مولفهدوم، دستمزد عادلانه است؛ به این معنا که یک کارگر 8 ساعت کار کند و با درآمد کارش بتواند زندگی شرافتمندانه ای برای خانواده خود فراهم کند.نه اینکه 15 ساعت کار کند و بعد موفق نشود زندگی کند. علی بیگی ادامه داد: مولفهدیگر، شغل پایدار است؛ یعنی کارگر اطمینان داشته باشد که شغل او ثبات دارد و امنیت شغلی با رعایت انضباط اجتماعی در محیط کار برای او فراهم شود. رئیس کانون عالی شوراهای اسلامی کار کشور گفت: سیاست وزارت کار و روابط کار رفتن به این سمت و سو است اما متاسفانه ...
مجلس، مواد ضد کارگری برنامه هفتم توسعه را حذف کند1402/3/7
عضو هیئت مدیره شوراهای اسلامی کار کشور در خصوص برنامه توسعه هفتم گفت: پرداخت های کمتر از حداقل دستمزد با انعقاد قرارداد، ضعفا را محکوم به افتادن به ورطه ی فقر می کند، و وضعیت برای اقشار ضعیف جامعه با تصویب و ابلاغ این قوانین به مراتب بدتر خواهد شد.به گزارش خبرنگار ایلنا،حسین حبیبی (عضو هیئت مدیره شوراهای اسلامی کار کشور)مقابله با قوانینِ ضد کارگری لایحه هفتم توسعه را وظیفه ی شرعی، ملی و انسانی دانست و گفت: ما به این برنامه معترض هستیم و معتقدیم برنامه لایحه هفتم توسعه تمام قد درخدمت اردوگاه سرمایه داری است. وی به ماده 15 این لایحه اشاره کرد و گفت: پرداخت یک دوم حداقل دستمزد سالیانه و برخورداری از مزایای بیمه و سنوات به میزان یک دوم، به اسم کارآموزی و آنهم به مدت سه سال، یعنی احیای برده ...