تدوین سازوکار اثربخشی و کارآمدی سیاست های کلی نظام در مجمع تشخیص

به نقل از پایگاه خبری ایران اکونومیست1402/3/3کد خبر 140238789

واژه شناسی این خبر (مجمع تشخیص مصلحت نظام):
مجمع تشخیص مصلحت نظام نهادی بالادستی در نظام جمهوری اسلامی ایران است که برای حل اختلافات مجلس شورای اسلامی و شورای نگهبان و همچنین تدوین سیاست های کلی نظام تأسیس شد. این مجمع نخستین بار در ۱۳۶۶ش به دستور امام خمینی و صرفاً برای حل اختلاف مجلس و شورای نگهبان تأسیس شد. در اصلاحیه قانون اساسی در سال ۱۳۶۸ش این مجمع شکل قانونی پیدا کرد و دو مورد نیز به وظایف آن افزوده شد: حل معضلاتی که از راه های عادی قابل حل نیستند، ارایه مشورت به رهبری در تعیین سیاست های کلی نظام. مجمع تشخیص مصلحت وظایف و اختیارات مقطعی دیگری نیز دارد که مهم ترین آن دخالت در تعیین اعضای شورای موقت رهبری است. مجمع تشخیص مصلحت را به منزله قایم مقام یا بازوی رهبری و از مهم ترین نهادهای سیاسی شمرده اند.
عباسعلی عمید زنجانی ، فقیه و حقوقدان شیعه، مبنای مجمع تشخیص مصلحت نظام را قاعده عقلی و فقهی مصلحت دانسته و معتقد است این قاعده با تشکیل مجمع نهادینه شد. برخی مبنای فقهی مجمع را ضرورت عقلی حفظ دین و نظام اسلامی دانسته اند. برای مشروعیت مجمع، به انتسابش به ولایت فقیه استناد شده است.
(برگرفته از ویکی شیعه)

واژه شناسی این خبر (کمیسیون):
کمیته ، یا کارگروه و همچنین کمیسیون یا هییت یا گروه نوعی ساختار مشورتی کوچک است که وابسته به یک ساختار مشورتی بزرگتر است (مانند کمیسیون های مختلف مجلس شورای ملی یا مجلس شورای اسلامی ). هر اقدامی در کمیته نیازمند رأی گیری است. کمیته ها از نظر عملکرد به چند نوع دسته بندی می شوند:
کمیته های اجرایی: در سازمان های بزرگ که فراختر از آن هستند که همهٔ اعضا بتوانند به طور فعالانه در گفتگوها شرکت کنند، کارها به کمیته های کوچکتر که قدرت تصمیم گیری و هزینه کردن پول را دارند واگذار می شوند. این کمیته ممکن است همه یا بخشی از این قدرت ها را به صورت محدود یا نامحدود داشته باشد.
(برگرفته از دانشنامه آزاد ویکی‌پدیا)