انواع زلزله‌ها: از تکتونیکی تا انسانی
زمین‌لرزه یا زلزله، یکی از پدیده‌های طبیعی است که بر اثر آزاد شدن ناگهانی انرژی ذخیره‌شده درون زمین به وقوع می‌پیوندد. این آزادسازی انرژی معمولاً به دلیل حرکت یا لغزش صفحات تکتونیکی در امتداد گسل‌ها صورت می‌گیرد. این ارتعاشات و امواج، گاهی خسارات فراوانی به مناطق مسکونی وارد می‌سازند و گاهی تنها در محدوده‌های دورافتاده‌ای رخ می‌دهند که بدون آسیب گذرانده می‌شوند.
زمین‌لرزه‌ها را می‌توان به انواع مختلفی طبقه‌بندی کرد که هر کدام ویژگی‌ها و مکانیزم‌های خود را دارند. یکی از رایج‌ترین دسته‌بندی‌های زمین‌لرزه، بر اساس منشاء آن‌هاست. زلزله‌های تکتونیکی یا زمین‌ساختی، شایع‌ترین نوع زلزله هستند. این زلزله‌ها به دلیل تنش‌های انباشته شده در امتداد گسل‌های تکتونیکی به وقوع می‌پیوندند. حرکت صفحات تکتونیکی، مانند برخورد، جدایش یا لغزش آن‌ها روی یکدیگر، عمدتاً سبب وقوع این نوع زمین‌لرزه می‌شود.
نوع دیگر زمین‌لرزه‌ها، زلزله‌های آتشفشانی هستند. این زلزله‌ها به فعالیت‌های آتشفشانی مرتبط بوده و به دلیل حرکات ماگما یا فعالیت‌های مرتبط با انفجارها در آتشفشان‌ها به وجود می‌آیند. این زمین‌لرزه‌ها معمولاً پیش یا در خلال فوران‌های آتشفشانی رخ می‌دهند و می‌توانند به عنوان پیش‌نشانگرهای فوران‌های قریب‌الوقوع آتشفشان‌ها عمل کنند.
زلزله‌های فرورانش، به وقوع می‌پیوندند زمانی که یک صفحه تکتونیکی به زیر صفحه دیگر می‌رود. این نوع زلزله‌ها معمولاً در مناطق نزدیک به مرزهای صفحه‌ای رخ می‌دهند و می‌توانند سبب وقوع سونامی‌های خطرناک شوند. سونامی‌ها امواج بزرگ دریایی هستند که به دنبال زلزله‌های زیرآبی به وجود می‌آیند و قدرت تخریب گسترده‌ای در مناطق ساحلی دارند.
زلزله‌های رخداد درونی یا درون قاره‌ای، به وقوع می‌پیوندند برخلاف زلزله‌های مرزی که در مرزهای صفحه‌ای رخ می‌دهند. این زلزله‌ها درون صفحات تکتونیکی و در عمق‌های مختلفی از پوسته زمین اتفاق می‌افتند. دلیل وقوع این زلزله‌ها ممکن است به دلیل گسل‌های موجود در صفحات یا فشارهای داخلی ناشی از تغییرات حرکتی سایر قسمت‌های زمین باشد.
در برخی موارد، زلزله‌ها ممکن است به فعالیت‌های انسانی مرتبط باشند و به آن‌ها زلزله‌های القایی یا انسانی گفته می‌شود. فعالیت‌هایی چون استخراج معادن، ذخایر آبی، تزریق آب یا گاز به داخل زمین و حتی سدسازی می‌توانند توازن طبیعی تحت‌الارضی را بر هم زده و منجر به زلزله شوند.
زلزله‌ها بر اساس شدت و عمق نیز طبقه‌بندی می‌شوند. شدت زمین‌لرزه به اندازه انرژی آزاد شده بستگی دارد و معمولاً با مقیاس ریشتر سنجیده می‌شود. زمین‌لرزه‌های کم عمق معمولاً بیشترین خسارت را به بار می‌آورند زیرا انرژی آزاد شده به سطح زمین نزدیکتر است و تأثیرات بیشتری بر سازه‌های روی سطح دارد.
زمینه‌های تحقیقاتی همچون لرزه‌نگاری، به کارشناسان و دانشمندان امکان می‌دهد تا با تحلیل داده‌های مربوط به زمین‌لرزه‌ها، همزمان با پیش‌بینی رفتار احتمالی زمین، به کاهش خسارات و آمادگی بهتر در مواجهه با زلزله‌ها دست یابند. با وجود این مطالعات، همچنان پیش‌بینی دقیق زمان و مکان وقوع زلزله‌ها یکی از چالش‌های بزرگ علوم زمین است، زیرا ماهیت پیچیده و غیرقابل پیش‌بینی طبیعت، در بسیاری از مواقع پیش‌بینی‌های کامل و مطمئن را دشوار می‌سازد. با این حال، تحقیقات مداوم در این حوزه به ایجاد سامانه‌های پیش‌آگاهی بهتر و مقاوم‌سازی زیرساخت‌ها کمک می‌کند.
زمین‌لرزه‌ها به دلیل آزاد شدن ناگهانی انرژی ذخیره‌شده درون زمین به وقوع می‌پیوندند. این انرژی معمولاً ناشی از حرکت یا لغزش صفحات تکتونیکی در امتداد گسل‌هاست. عواملی مانند جابجایی ناگهانی صفحات تکتونیکی، فشارهای داخلی ناشی از حرکات پوسته زمین و عمق کانون زلزله در شدت آن تاثیرگذار هستند
زلزله‌ها به چند دسته اصلی تقسیم می‌شوند: زلزله‌های تکتونیکی: شایع‌ترین نوع زلزله که به دلیل تنش‌های انباشته شده در امتداد گسل‌های تکتونیکی رخ می‌دهد. زلزله‌های آتشفشانی: مرتبط با فعالیت‌های آتشفشانی که معمولاً پیش از فوران‌های آتشفشانی اتفاق می‌افتند. زلزله‌های فرورانش: زمانی که یک صفحه تکتونیکی به زیر صفحه دیگر می‌رود و معمولاً در مناطق نزدیک به مرزهای صفحه‌ای رخ می‌دهند. زلزله‌های انسانی: ناشی از فعالیت‌های بشر مانند استخراج معادن یا تزریق مایعات به داخل زمین
شدت زلزله‌ها به اندازه انرژی آزاد شده بستگی دارد و معمولاً با مقیاس ریشتر سنجیده می‌شود. زلزله‌های کم عمق معمولاً بیشترین خسارت را به بار می‌آورند زیرا انرژی آزاد شده نزدیکتر به سطح زمین است و تأثیرات بیشتری بر سازه‌ها دارد