آیا شما غیب میدانید؟
در این حدیث نورانی از امام کاظم علیه‌السلام، به موضوع علم غیب و نحوه دسترسی اهل بیت به علم الهی پرداخته می‌شود. وقتی مردی از اهالی فارس از ایشان پرسید آیا شما علم غیب میدانید، امام با دقت و با فروتنی به این سوال پاسخ می‌دهند. ایشان بیان می‌کنند که علم الهی به صورت گشوده به اهل بیت می‌رسد و در مواقعی نیز ممکن است محدود شود.
این پاسخ امام نشان‌دهنده‌ی روحیه تواضع ایشان و در عین حال، عمق دانش و فهم ایشان از مسائل غیبی و الهی است. بیان اینکه ̎ علم برای ما گشوده می‌شود ̎ به این معناست که اهل بیت علم و حکمت الهی را در مواقع خاصی می‌توانند درک کنند و در عین حال ̎ اگر بر ما بسته شود، نمی‌دانیم ̎ به خوبی نشان می‌دهد که آن‌ها خود را در مقام خداوند نمی‌دانند و به این حقیقت واقفند که علم مطلق تنها در دست خداوند است.
سپس امام اشاره می‌کند که این علم به صورت راز نزد خداوند محفوظ است و توسط ملائکه‌ای چون جبرئیل به پیامبر اکرم صلی‌الله علیه وآله منتقل شده است.
”
در این حدیث نورانی از امام کاظم علیه‌السلام، به موضوع علم غیب و نحوه دسترسی اهل بیت به علم الهی پرداخته می‌شود. وقتی مردی از اهالی فارس از ایشان پرسید آیا شما علم غیب میدانید، امام با دقت و با فروتنی ...نکته‌ای مهم که در این حدیث می‌توان دریافت، عمق و وسعت علم اهل بیت است. هرچند آن‌ها به علم غیب خود اعتراف نمی‌کنند، اما این بدان معنا نیست که با علم الهی بیگانند. بلکه آن‌ها به واسطه مقام و موقعیتی که دارند، می‌توانند درک خاصی از مسائل غیبی داشته باشند. این درک به قدری عمیق است که در مواقعی می‌توانند به حقایق عمیق زندگی اشاره کنند و مردم را راهنمایی نمایند.
پرداختن به علم غیب و محدودیت آن در این حدیث به ما این آموزش را می‌دهد که همواره باید در جستجوی علم باشیم و از ظرفیت‌های الهی در عالم هستی بهره‌مند شویم. اما این جستجو نباید ما را به خودبزرگ‌بینی سوق دهد. علم مطلق از آن خداست و ما باید به علم و آگاهی‌ای که به ما عطا شده است، با تواضع و شکرگزاری نگاه کنیم.
این حدیث تأکید می‌کند که علم الهی نه تنها از طریق پیامبر اسلام و اهل بیت بلکه به دست هر کسی که خدا بخواهد به او عطا می‌شود، در دسترس قرار می‌گیرد. این توزیع علم الهی ناشی از رحمت و حکمت خاص خداوند است که گاهی اوقات در زندگی انسان‌ها تجلی پیدا می‌کند. در نظام آموزه‌های اسلامی، علم گوهری است که در قلب انسان‌های خاص و شایسته قرار می‌گیرد، و اهل بیت به عنوان برگزیدگان خدا، این علم را در خود داشته و یا می‌توانند در ایام خاصی از آن بهره‌مند شوند.
این حدیث به ما یادآوری می‌کند که باید در جستجوی علم و حکمت باشیم و در عین حال، به قدرت و حکایت‌های الهی اعتراف کنیم. نیکوست که ما نیز با صبر و تواضع در برابر علم الهی رفتار کنیم و از درک و آگاهی الهی فقط در حد و نشانه‌هایی که خداوند به ما نشان داده، آگاه باشیم.
در نهایت، می‌توان گفت که علم الهی همواره با حکمت و درایت خاصی در زندگی بشر جاری است و ما برای درک آن باید خود را در مقام بندگی و تواضع قرار دهیم تا در این مسیر گام برداریم و از منابع علم الهی بهره‌مند شویم.