توضیح حدیث امام حسن (ع) درباره قضاوت و انصاف

۞قالَ الامامُ المُجتَبى علیه السلام :«لَوْ جَعـَلْتُ الدُنْیا كُلَّها لُقْمـَةً واحِدَةً لَقَمْتُهامَنْ یَعْبُدُ اللّه َ خالِصا لَرَأَیْتُ أَنّى مُقـَصِّرٌ فِى حَقِّهِ،وَلَوْ مَنَعْتُ الكافِرَ مِنْها حَتّى یَمُوتَ جُوعا وَعَطَشاثُمَّ أَذَقْتُهُ شَرْبَةً مِنَ الماءِ لَرَأَیْتُ أَنّى قَدْ أَسْرَفْتُ.» ۞

۞ امام مجتبى علیه السلام فرمود:«اگر همه دنیا را تبدیل به یك لقمه غذا كنم و به انسانى كه خدا را از روى خلوص عبادت مى كند بخورانم، درباره او كوتاهى كرده و خودم را مقصّر مى دانم و چنانچه فرد كافرى را گرسنگى دهم تا به آن اندازه كه جانش از شدّت گرسنگى و تشنگى به لب برسد، آنگاه مقدارى كمى آب به او بدهم، خود را نسبت به او اسراف كار مى پندارم.»۞.

نگاه امام حسن (ع) به عبادت و خلوص نیت

مفهوم عدالت و انصاف در بیان امام

ابعاد انسانی و اخلاقی حدیث

نتیجه‌گیری