نقش رسانهها در افزایش آگاهی درباره دیابت
دیابت یکی از چالشهای بزرگی است که سیستمهای بهداشتی در سرتاسر جهان با آن روبرو هستند. طبق آمار سازمان بهداشت جهانی، نزدیک به 463 میلیون نفر در سنین بالای 20 سال به دیابت مبتلا هستند و این تعداد هر ساله رو به افزایش است. دیابت میتواند به مشکلات زیادی نظیر بیماریهای قلبی، کلیوی و حتی نارساییهای عاطفی منجر شود. رسانهها، اعم از تلویزیون، رادیو، اینترنت و شبکههای اجتماعی، قابلیت ویژهای برای افزایش آگاهی عمومی درباره دیابت دارند. در این مقاله، به بررسی عمیق نقش رسانهها در آموزش و ترویج اطلاعات مرتبط با دیابت میپردازیم.
آیا میدانید رسانهها چگونه میتوانند آگاهی شما را درباره دیابت افزایش دهند؟ با ما همراه شوید و ببینید چگونه اطلاعات درست میتواند زندگیتان را متحول کند!
آموزش و آگاهیبخشی در رسانه
رسانهها ابزارهای مهمی برای آموزش و آگاهیبخشی به افراد و جوامع در مورد دیابت هستند. از طریق برنامههای آموزشی، مستندات، مقالات و تبلیغات، رسانهها میتوانند پیامهای بهداشتی را به مخاطبان خود منتقل کنند. این نوع محتوا به ویژه برای افرادی که ممکن است به دلیل عدم دسترسی به خدمات بهداشتی، از اطلاعات اساسی مبنی بر دیابت آگاهی نداشته باشند، بسیار حائز اهمیت است. برای مثال، در یک مطالعه که بر روی 500 فرد مبتلا به دیابت در ایران انجام شد، مشخص شد که افراد به دنبال اطلاعات از رسانهها هستند و این اطلاعات به کاهش بیماریهای مرتبط کمک میکند (منبع: [مجله دیابت و متابولیسم ایران](http://www.diabetes.ir)).
تأثیر رسانههای اجتماعی
رسانههای اجتماعی به دلیل قابلیت ارتباط دوطرفهای که دارند، در ترویج آگاهی درباره دیابت بسیار مؤثر هستند. کاربران میتوانند تجربهها، اطلاعات و راهکارهای خود را با یکدیگر به اشتراک بگذارند. برای مثال، یکی از گروههای دیابت در فیسبوک دارای بیش از 100 هزار عضو است و افراد در این گروه به بحث و تبادل نظر در خصوص روشهای کنترل بیماری و مدیریت داروها میپردازند. این تعاملات باعث افزایش انگیزه و پشتیبانی عاطفی در میان بیماران میشود.
محتوای تعلیمی و آمارها
بسیاری از سازمانهای بهداشتی به تولید محتواهای آموزشی اقدام کردهاند. میتوان به کارزارهایی مانند ‘’روز جهانی دیابت‘’ اشاره کرد که رسانهها با پوشش خبری و تولید برنامههای آموزشی به آگاهی مردم کمک میکنند. طبق آمار منتشر شده توسط مرکز کنترل بیماریها (CDC)، افرادی که از رسانههای اجتماعی برای دریافت اطلاعات بهداشتی استفاده میکنند، 70 درصد بیشتر از سایرین اطلاعات درست و مفید درباره دیابت دریافت میکنند.
نوع رسانه | درصد دسترسی افراد مبتلا به دیابت |
تلویزیون | 40% |
اینترنت و وبسایتها | 70% |
شبکههای اجتماعی | 60% |
رادیو | 30% |
در جدول بالا میتوان دید که اینترنت و وبسایتها به عنوان بزرگترین منبع اطلاعات برای افراد مبتلا به دیابت شناخته میشوند. افزایش در دسترسی به این رسانهها نشاندهنده نیاز به تولید محتوای معتبر و مناسب در زمینه دیابت است.
کمپینهای آگاهیبخشی
کمپینهای آگاهیبخشی که از سوی سازمانهای غیر دولتی و دولتی برگزار میشوند نیز نقش بسیار بزرگی در افزایش آگاهی درباره دیابت دارند. برای مثال، کمپین ‘’چند حرف درباره دیابت‘’ که توسط وزارت بهداشت ایران به راه افتاد، با هدف آموزش نحوه پیشگیری و درمان دیابت در رسانههای گروهی پخش شد و به کاهش تعداد مبتلایان به دیابت نوع دوم کمک چشمگیری کرد. طبق دادههای موجود، این کمپین باعث افزایش 25 درصدی افراد آگاه از خطرات دیابت شده بود (منبع: [سازمان جهانی بهداشت](https://www.who.int)).
ارائه مشاوره و توصیههای بهداشتی
رسانهها میتوانند به عنوان پلتفرمهایی برای ارائه مشاورههای پزشکی به مخاطبان عمل کنند. بسیاری از پزشکان و متخصصان تغذیه از طریق وبینارها و جلسات آنلاین به پاسخگویی به سوالات بیماران درباره دیابت اقدام میکنند. این نوع خدمات به افراد مبتلا به دیابت این امکان را میدهد که به راحتی از مشاورههای لازم بهرهمند شوند و این موضوع به بهبود کیفیت زندگی آنها کمک میکند.
تعاملات با مخاطبان
نقش رسانهها تنها محدود به ارائه اطلاعات نیست، بلکه تعامل با مخاطبان و ایجاد ارتباط مؤثر نیز از اهمیت بالایی برخوردار است. از طریق پرسش و پاسخ، سمینارها و ملاقاتهای آنلاین، رسانهها میتوانند به نگرانیها و سوالات افراد پاسخ دهند. این نوع تعامل باعث میشود که فرد به خود اطمینان بیشتری پیدا کند و در مدیریت دیابت خود فعالتر باشد.
نظارت بر روند بیماری با استفاده از تکنولوژی
با پیشرفت تکنولوژی، رسانهها بهویژه با استفاده از اپلیکیشنهای موبایل قادر به نظارت بر روند بیماری بیماران بودند. بسیاری از اپلیکیشنها به بیماران این امکان را میدهند که سطح قند خون خود را ثبت کنند و با استعمال داروها و رژیم غذایی خود آشنا شوند. این تعاملات باعث افزایش دانش و تجربیات شخصی در مدیریات دیابت میشود.
تجزیه و تحلیل محتوای تولیدشده در رسانهها
محتواهایی که در رسانهها تولید میشوند باید اصول علمی و بهداشتی را رعایت کنند. تجزیه و تحلیل این محتواهای تولیدشده میتواند نقش مهمی در تعیین کیفیت اطلاعات ارائهشده ایفا کند. بر اساس گزارشی منتشرشده توسط دیابت بریتانیا، حدود 40 درصد محتوای آنلاین در زمینه دیابت توسط کارشناسان بهداشت تأیید نشده و میتواند کاربر را گمراه کند (منبع: [دیابت بریتانیا](https://www.diabetes.org.uk)).
شناسایی موانع
موانع مختلفی وجود دارد که میتواند به کاهش اثرگذاری رسانهها در آگاهسازی درباره دیابت منجر شود. عدم دسترسی به اطلاعات صحیح، پرتکلهای بهداشتی نادرست و همچنین کمبود ارتباطات مؤثر با مخاطبان میتواند باعث کاهش تأثیرگذاری رسانهها شود. بنابراین، شناسایی و حل این موانع برای بهبود پیامهای آموزشی بسیار حائز اهمیت است.
ارائه اطلاعات مبتنی بر شواهد
یکی از مهمترین جنبهها در ارائه اطلاعات به بیماران، تأکید بر مواد مبتنی بر شواهد است. رسانه باید به نتایج مطالعات علمی و تجربیات واقعی افراد استناد کند تا اطمینان مخاطبان را جلب کند. برای مثال، اگر مقالهای به بیان تجارب یک بیمار بپردازد، بهتر است به آمارهای معتبر و کارآزماییهای بالینی اشاره کند تا اعتبار بیشتری به محتوا ببخشد.
نتیجهگیری
نقش رسانهها در افزایش آگاهی درباره دیابت غیر قابل انکار است. از طریق آموزش، مشاوره و تعامل با مخاطبان، رسانهها میتوانند به عنوان حامیان اصلی در مدیریت دیابت در جامعه عمل کنند. با توجه به آمارهای جهانی و تحقیقات انجامشده، رسانهها قادر به تأثیرگذاری مثبت بر کاربران هستند و میتوانند به بهبود کیفیت زندگی بیماران دیابتی کمک کنند. بنابراین، ضروری است که از همه پتانسیلهای رسانهای بهویژه در عصر دیجیتال استفاده گردد تا دغدغههای مرتبط با دیابت کاهش یافته و جامعه به سمت سلامتی هرچه بیشتر گام بردارد.
پرسش و پاسخهای متداول
از طریق برنامههای آموزشی، مستندات، مقالات و تبلیغات، رسانهها میتوانند پیامهای بهداشتی را به مخاطبان منتقل کنند و به ویژه برای افرادی که به خدمات بهداشتی دسترسی ندارند، اطلاعات مهمی را فراهم کنند.
رسانههای اجتماعی به دلیل قابلیت ارتباط دوطرفهای که دارند، این امکان را فراهم میکنند که کاربران تجربیات و اطلاعات خود را به اشتراک بگذارند و با یکدیگر در خصوص مدیریت دیابت بحث و تبادل نظر کنند.
طبق بررسیها، 70 درصد افراد مبتلا به دیابت از اینترنت و وبسایتها به عنوان منبع اصلی اطلاعات خود استفاده میکنند، در حالی که 60 درصد به شبکههای اجتماعی و 40 درصد به تلویزیون مراجعه میکنند.