حادثه رانندگی در محور ماهشهر - آبادان پنج مصدوم برجا گذاشت

فایل های صوتی و تصویری این مطلببه نقل از خبرگزاری ایرناکد خبر 14003700751400/3/222

واژه شناسی این خبر:
مختصات : ۳۱٫۳۲۷۳°۰′۰″ شمالی ۴۸٫۶۹۴۰°۰′۰″ شرقی  /  ۳۱٫۳۲۷۳۰° شمالی ۴۸٫۶۹۴۰۰° شرقی  / 31.32730; 48.69400
استان خوزستان، استانی در جنوب غرب ایران است که بر کرانهٔ خلیج فارس قرار دارد و مرکز تولید نفت و گاز ایران به‌شمار می‌آید. مساحت استان خوزستان ۶۴٫۰۵۷ کیلومتر مربع است و با جمعیتی معادل ۴٬۷۱۰٬۵۰۶ نفر (۱۳۹۵)، پنجمین استان پرجمعیت ایران محسوب می‌شود. در سال ۱۳۰۳ مرکز استان خوزستان از شوشتر به اهواز منتقل شد. از آن زمان تاکنون شهر اهواز مرکز این استان است.
از لحاظ تاریخی، خوزستان قدیمی‌ترین منطقهٔ فلات ایران محسوب می‌شود، که پیشینهٔ سکونت انسان در آن به ۲۷۰۰ سال پیش از میلاد مسیح و شکل‌گیری تمدن عیلام در هزارهٔ سوم قبل از میلاد ، بازمی‌گردد. خوزستان از شمالشرق به لرستان ، از شرق به استان چهارمحال و بختیاری ، از شمالغرب به ایلام ، از جنوب‌شرقی به کهگیلویه و بویراحمد ، از جنوب به بوشهر و خلیج فارس و از غرب به کشور عراق محدود می‌شود.
(برگرفته از دانشنامه آزاد ویکی‌پدیا)

واژه شناسی این خبر:
سازمان اورژانس کشور یک سازمان دولتی و زیرمجموعه وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی ایران است. مرکز فوریتهای پزشکی با تلفن ۱۱۵ این سازمان شامل خدمات فوریتهای پزشکی و پیش بیمارستانی و آمبولانس هوایی است.
وظیفه سیاستگذاری، برنامه‌ریزی، سازماندهی، نظارت و هماهنگی و مدیریت حوادث و فوریتهای پزشکی کشور و خدمات انتقالی مصدومان و مجروحان را برعهده دارد؛ و همچنین وظیفه مدیریت عملیات ملی فوریت‌های پزشکی و مسئولیت مدیریت حوادث و بحران‌های حوزه سلامت، در تمامی مقاطع از پیش‌بینی، پیشگیری، آماده‌سازی و مقابله تا بازیابی بعد از حوادث می‌باشد.
در چهاردهم آذر ماه سال ۱۳۵۲ سقف سالن فرودگاه مهرآباد تهران بر اثر لرزش موتورهای جت فرو ریخت و در نتیجه ۱۶ تن کشته و ۱۱ تن مجروح شدند این حادثه و نبود امکانات انتقال مجروحین به بیمارستان باعث شد که در نتیجه با دستور مستقیم محمدرضا پهلوی ایجاد سازمانی برای سامان دهی به وضعیت امداد رسانی پیش بیمارستانی به صورت رایگان در دستور کار دولت قرار گرفت و چون در آن زمان تنها سه کشور آمریکا، کانادا و استرالیا دارای سیستم اورژانس پیش بیمارستانی بودند لذا یک تیم چهار نفره از پزشکان ایرانی با سفر به تگزاس آمریکا و بررسی اورژانس آنجا اقدام به جمع‌آوری اطلاعات برای راه اندازی سیستم مشابه در ایران نمودند.
(برگرفته از دانشنامه آزاد ویکی‌پدیا)

واژه شناسی این خبر:
آبادان شهری در استان خوزستان و جنوب غرب ایران ، مرکز شهرستان آبادان و از مناطق آزاد بازرگانی ( منطقه آزاد تجاری-صنعتی اروند ) ایران است که بر جزیره‌ای هم‌نام خود در ۵۳ کیلومتری خلیج فارس در نزدیکی با مرزهای عراق و کویت جای گرفته‌است. این شهر همچنین دارای فرودگاه و بندر است و به دلیل داشتن پالایشگاه نفت و پتروشیمی راهبردی بودن و هم‌مرزی با کشور عراق ، از زمان جنگ جهانی دوم یکی از مهم‌ترین شهرهای خاورمیانه و ایران بوده‌است. یکی از بزرگ‌ترین پالایشگاه‌های نفت جهان ( پالایشگاه نفت آبادان ) در این شهر قرار دارد. نفت از اغلب مناطق خوزستان با لوله به این شهر می‌رسد و پس از تصفیه به کلیه جهان صادر می‌شود. نزدیکترین شهر به آبادان، خرمشهر است که حدود ۱۵ کیلومتر با این شهر فاصله دارد.
برخی مورخان بر این باورند که پیش از روزگار تاریخ‌نگار یونانی هرودت ، منطقهٔ آبادان سکونت‌پذیر بوده‌است. «بهمن‌شیر» یا «بهمن‌اردشیر» یا «وهمن‌اردشیر»، برگرفته از نام نخستین شاه ساسانی ( اردشیر بابکان )، نام پیشین شهری بندری بوده که اکنون آن را آبادان می‌شناسیم، و اردشیر بابکان در این بخش ایران اقدامات بسیار انجام داده بود. این شهر در تاختن اعراب به خوزستان به کلی نابود شده و یک پادگان به جای آن برپا شد. چون که نخستین فرمانده این پادگان مردی بنام عباد ابن حصین حبطی بود، شهر کوچکی در اطراف این پادگان ایجاد شد، به این مرد منصوب شده و عبادان نام گرفت.
امپراتوری عثمانی همواره بر روی آبادان و خرمشهر ادعای مالکیت داشت و در دوره ناصرالدین‌شاه این دو شهر را اِشغالِ نظامی کرد. امیرکبیر به نمایندگی از دولت ایران به مذاکره با امپراتوری عثمانی برای بازپس گرفتن خرمشهر و آبادان رفت. عثمانی‌ها به فکر تطمیع شیوخ قبایل عرب افتادند و وعدهٔ معاف کردن از پرداخت مالیات در صورت الحاق به عثمانی دادند و متقابلاً دولت ایران اطمینان داشت که عرب‌های ساکن این شهرها خواهان بازگشت به ایران هستند و برای قدرت‌نمایی جلوی دولت عثمانی اعلام کرد که اگر شیوخ عرب گفتند که خواهان بازگشت به ایران هستند، مبلغ سنگینی بر مالیات سالیانهٔ آن‌ها افزوده خواهد شد. با این وجود قبایل عرب خواهان بازگشت به ایران شدند و به این ترتیب در سال ۱۸۴۷ در جریان عهدنامه ارزروم عثمانی‌ها حق حاکمیت مطلقهٔ دولت ایران بر این شهرها را به رسمیت شناختند و از تمامی ادعاهای خود دست کشیدند. در قرن بیستم، عبدالکریم قاسم پس از آن که با کودتا به ریاست دولت عِراق رسید، ادعا کرد که عهدنامه ارزروم باید باطل شود و خرمشهر و آبادان باید از ایران جدا شده و به عراق الحاق بشوند. قاسم، این دو شهر و نیز کشور کویت را متعلق به عراق نامید و در اتحادیه عرب نیز تقاضای الحاق این‌ها به عراق را ارائه کرد. صدام حسین با همین انگیزه به ایران تجاوز نظامی کرد و این دو شهر را به اشغال خود درآورد. آثار جنگ ایران-عراق هنوز بر روی این شهرها باقی مانده‌است.
(برگرفته از دانشنامه آزاد ویکی‌پدیا)