تجزیه طلبان

تسنیم نوشت:رفراندوم انتخاب جمهوری اسلامی با مشارکت 97درصدی مردم روبه رو شد اما برخی گروه ها و جریانات عمدتاً چپگرا این انتخابات را تحریم کرده حتی به مقابله با روند رأی گیری پرداختند.

رفراندوم روز 10 و 11 فروردین که به نام رفراندوم جمهوری اسلامی شناخته می شود با استقبال 97 درصد از واجدان رأی روبه رو شد و بیش از 98 درصد به جمهوری اسلامی رأی آری دادند اما برخی گروه ها بودند که این رفراندوم را تحریم کردند.

علاوه بر چریک های فدایی خلق و تعدادی گروهک کوچک چپگرا، بخشی از احزاب و گروه هایی که حاضر نشدند به جمهوری اسلامی رأی مثبت بدهند همان ها هستند که با گذشت 44 سال همچنان با ملت ایران دشمن اند: تجزیه طلبان.

با پیروزی انقلاب اسلامی، برخی احزاب و گروهک های مستقر در شهرهای مرزی کشور با توجه به جو پیش آمده از فروپاشی رژیم سابق تلاش کردند بحث خودمختاری و تجزیه برخی استان های کشور را پیش بکشند؛ آنها تلاش داشتند سران انقلاب را پیش از برگزاری رفراندوم نسبت به قبول خودمختاری قانع کنند اما مسلماً مسئله تمامیت ارضی ایران موضوعی نبود که امام خمینی بر سر آن معامله کنند لذا سران این گروهک ها برای تلافی اعلام کردند در انتخابات شرکت نمی کنند.

عزالدین حسینی روحانی اهل سنت بانه که از سردمداران خودمختاری در استان کردستان بود در بیانیه ای اعلام کرد تا زمانی که رسماً جواب قطعی در مورد خودمختاری کردستان از طرف دولت و شورای انقلاب اسلامی ایران اعلام نشود، شخصاً از شرکت در رفراندوم خودداری می کند و مردم نیز با توجه به مسئولیت های ملی و مذهبی خود آزاد و مختارند.

گروهک تروریستی کومله که در اغتشاشات اخیر برخی سران آن در تلویزیون های معاند حضور پیدا می کردند، سال 58 در بیانیه بلندی اعلام کردند؛ "وقتی جمهوری اسلامی خواسته خودمختاری کردستان را به رسمیت نشناسد در این رفراندوم شرکت نخواهیم کرد".

حزب دموکرات کردستان نیز در بیانیه ای که در نهم فروردین انتشار داد، به دلیل تأمین نشدن حقوق خلق های ایران در این انتخابات شرکت نمی کنند.

علاوه بر گروهک های قوم گرا، برخی احزاب نیز که حامی خودمختاری بودند اعلام کردند در انتخابات شرکت نمی کنند.

جبهه دموکراتیک ملی که اسفند سال 57 از جبهه ملی اعلام جدایی کرد و بعدها در خارج کشور به منافقین پیوست و شورای ملی مقاومت را تشکیل دادند، ضمن اینکه اعلام کرد در انتخابات شرکت نمی کند، در بیانیه اش از دولت خواست تبه کردها خودمختاری ببخشد.

حزب جمهوری خواه فدرالیست در اولین مانیفست خود خواستار تحریم رفراندوم شد و خواستار حمایت از نظام جمهوری فدرال متشکل از دولت های ملی خودمختار شد.

جمعیت دفاع از آزادی و انقلاب کردستان، اتحادیه خواستاران حقوق خلق کرد ایران، جمعیت مبارزین راه آزادی و مدافع حقوق ملی و دموکراتیک خلق کرد و جمعیت طرفداران زحمتکشان و دفاع از حقوق ملی خلق کرد هم جزو گروهک های مخالف رفراندوم بودند.

آیت الله طالقانی که روز اول فروردین ماه به درخواست پنج نفر از اعضای جمعیت کردهای مقیم مرکز به همراه هیئتی از اعضای شورای انقلاب اسلامی به سنندج سفر کرده بود، در پیامی به مردم سنندج از دسیسه ها برای ایجاد اختلاف و تفرقه میان مردم اظهار نگرانی و آنها را به هوشیاری و وحدت دعوت کرد.

وی همچنین بر لزوم تشکیل شورای موقت برای حفظ امنیت در شهر تأکید کرد و در پایان این پیام از مردم دعوت کرد در رفراندوم شرکت کنند.

آیت الله طالقانی روز 5 فروردین در پیامی به مردم سنندج از مردم دعوت کرد در رفراندوم شرکت کنند در برخی دیگر نقاط مرزی نیز چنین جوی حاکم بود، برای مثال در ترکمن صحرا گروهی تحت عنوان ستاد مرکزی شوراهای ترکمن صحرا که یک گروه مسلح کمونیستی و قوم گرا بود تلاش داشتند با بسیج کردن مردم، اقدام به برهم زدن آرامش آن نواحی کنند و اولین شورش را در تاریخ 6 فروردین کلید زدند.

عدم شرکت این گروهک ها موجب شد رأی گیری در آن نواحی با اخلال روبه رو شود.

سید صادق طباطبایی معاون وقت وزیر کشور و مسئول برگزاری رفراندوم درباره خرابکاری گروهک ها در خاطرات خود چنین می نویسد: ما یک پل ارتباطی بین مراکز استان ها و شهرهای بزرگ برقرار کردیم و با هواپیما و هلی کوپتر و خیلی جاها با قاطر برگه ها را به جاهایی که نرسیده بود رساندیم.

باز هم گزارش هایی می رسید که گروه های ضدانقلاب چریک های فدایی خلق و مجاهدین خلق اقداماتی کرده بودند و برگه ها را از بین برده بودند.

متأسفانه علی رغم تدابیر امنیتی در گنبد و ترکمن صحرا و سقز و سنندج و مهاباد نگذاشتند رفراندوم برگزار شود، حتی به اتومبیل هیئت حسن نیت و نمایندگان آقای طالقانی هم حمله کردند که خوشبختانه به آن ها آسیبی نرسید.

در سنندج اکیپی شامل شش پزشک و سه پرستار که برای مداوای مجروحین رفته بودند مورد حمله قرار گرفته و کشته شدند.

احمد صدر حاج سیدجوادی وزیر کشور وقت هم در مصاحبه ای اعلام کرد که در سقز یک صندوق رأی از سوی ضدانقلاب به آتش کشیده شد.

به رغم کارشکنی های تجزیه طلبان، مردم کردستان پای صندوق رأی آمدند و از مجموع 320 هزار و 930 رأی مأخوذه، 318 هزار و 360 رأی مثبت به صندوق ها ریخته شد که بیش از 99 درصد آراء بود.

در ارومیه نیز از مجموع 645 هزار و 870 رأی، 640 هزار و 323 رأی مثبت به نظام جمهوری اسلامی اخذ شد.

مردم گرگان هم در بیش از بیست شعبه اخذ رأی حاضر شدند و در این رفراندوم شرکت کردند.

قبل از برگزاری رفراندوم اعلامیه ای توسط 9 نفر از علمای گرگان در تأیید جمهوری اسلامی صادر شد اما در مناطق دیگر این استان (که آن زمان جزو مازندران بود) به خصوص شهر گنبد همچنان شورشیان در حال جنگ شهری بودند لذا صندوق ها را در محل های شرقی و شمالی شهر مستقر کردند.

در صورت جلسه اعضای شورای انقلاب اسلامی محلی مستقر در مسجد عسگریه گنبد در مورد نتیجه رفراندوم در گنبد چنین آمده است: غیره در ساعت 18:48 58/1/12 [با]حضور اعضای نظارت بر آراء رفراندوم تعداد 13 صندوق باز شد و آرای شمارش شد.

تعداد آرای مثبت (سبز) 26403 و تعداد آرای منفی (قرمز) 31 غیره [بود] غیره در حضور مسئولین نظارت دو صندوق دیگر غیره مسجد حجتیه و مسجد حسینی غیره باز شد و تعداد رأی مطابقت شد و جمع آراء 30051 .