تجزیه طلبان
به نقل از خبرگزاری تحلیلی ایران1402/1/12کد خبر 14021467118
تسنیم نوشت:رفراندوم انتخاب جمهوری اسلامی با مشارکت ۹۷درصدی مردم روبه رو شد اما برخی گروه ها و جریانات عمدتاً چپگرا این انتخابات را تحریم کرده حتی به مقابله با روند رأی گیری پرداختند.
رفراندوم روز ۱۰ و ۱۱ فروردین که به نام رفراندوم جمهوری اسلامی شناخته می شود با استقبال ۹۷ درصد از واجدان رأی روبه رو شد و بیش از ۹۸ درصد به جمهوری اسلامی رأی آری دادند اما برخی گروه ها بودند که این رفراندوم را تحریم کردند.
علاوه بر چریک های فدایی خلق و تعدادی گروهک کوچک چپگرا، بخشی از احزاب و گروه هایی که حاضر نشدند به جمهوری اسلامی رأی مثبت بدهند همان ها هستند که با گذشت ۴۴ سال همچنان با ملت ایران دشمن اند: تجزیه طلبان.
با پیروزی انقلاب اسلامی، برخی احزاب و گروهک های مستقر در شهرهای مرزی کشور با توجه به جو پیش آمده از فروپاشی رژیم سابق تلاش کردند بحث خودمختاری و تجزیه برخی استان های کشور را پیش بکشند؛ آنها تلاش داشتند سران انقلاب را پیش از برگزاری رفراندوم نسبت به قبول خودمختاری قانع کنند اما مسلماً مسئله تمامیت ارضی ایران موضوعی نبود که امام خمینی بر سر آن معامله کنند لذا سران این گروهک ها برای تلافی اعلام کردند در انتخابات شرکت نمی کنند.
عزالدین حسینی روحانی اهل سنت بانه که از سردمداران خودمختاری در استان کردستان بود در بیانیه ای اعلام کرد تا زمانی که رسماً جواب قطعی در مورد خودمختاری کردستان از طرف دولت و شورای انقلاب اسلامی ایران اعلام نشود، شخصاً از شرکت در رفراندوم خودداری می کند و مردم نیز با توجه به مسئولیت های ملی و مذهبی خود آزاد و مختارند.
گروهک تروریستی کومله که در اغتشاشات اخیر برخی سران آن در تلویزیون های معاند حضور پیدا می کردند، سال ۵۸ در بیانیه بلندی اعلام کردند؛ "وقتی جمهوری اسلامی خواسته خودمختاری کردستان را به رسمیت نشناسد در این رفراندوم شرکت نخواهیم کرد".
حزب دموکرات کردستان نیز در بیانیه ای که در نهم فروردین انتشار داد، به دلیل تأمین نشدن حقوق خلق های ایران در این انتخابات شرکت نمی کنند.
علاوه بر گروهک های قوم گرا، برخی احزاب نیز که حامی خودمختاری بودند اعلام کردند در انتخابات شرکت نمی کنند.
جبهه دموکراتیک ملی که اسفند سال ۵۷ از جبهه ملی اعلام جدایی کرد و بعدها در خارج کشور به منافقین پیوست و شورای ملی مقاومت را تشکیل دادند، ضمن اینکه اعلام کرد در انتخابات شرکت نمی کند، در بیانیه اش از دولت خواست تبه کردها خودمختاری ببخشد.
حزب جمهوری خواه فدرالیست در اولین مانیفست خود خواستار تحریم رفراندوم شد و خواستار حمایت از نظام جمهوری فدرال متشکل از دولت های ملی خودمختار شد.
جمعیت دفاع از آزادی و انقلاب کردستان، اتحادیه خواستاران حقوق خلق کرد ایران، جمعیت مبارزین راه آزادی و مدافع حقوق ملی و دموکراتیک خلق کرد و جمعیت طرفداران زحمتکشان و دفاع از حقوق ملی خلق کرد هم جزو گروهک های مخالف رفراندوم بودند.
آیت الله طالقانی که روز اول فروردین ماه به درخواست پنج نفر از اعضای جمعیت کردهای مقیم مرکز به همراه هیئتی از اعضای شورای انقلاب اسلامی به سنندج سفر کرده بود، در پیامی به مردم سنندج از دسیسه ها برای ایجاد اختلاف و تفرقه میان مردم اظهار نگرانی و آنها را به هوشیاری و وحدت دعوت کرد.
وی همچنین بر لزوم تشکیل شورای موقت برای حفظ امنیت در شهر تأکید کرد و در پایان این پیام از مردم دعوت کرد در رفراندوم شرکت کنند.
آیت الله طالقانی روز ۵ فروردین در پیامی به مردم سنندج از مردم دعوت کرد در رفراندوم شرکت کنند در برخی دیگر نقاط مرزی نیز چنین جوی حاکم بود، برای مثال در ترکمن صحرا گروهی تحت عنوان ستاد مرکزی شوراهای ترکمن صحرا که یک گروه مسلح کمونیستی و قوم گرا بود تلاش داشتند با بسیج کردن مردم، اقدام به برهم زدن آرامش آن نواحی کنند و اولین شورش را در تاریخ ۶ فروردین کلید زدند.
عدم شرکت این گروهک ها موجب شد رأی گیری در آن نواحی با اخلال روبه رو شود.
سید صادق طباطبایی معاون وقت وزیر کشور و مسئول برگزاری رفراندوم درباره خرابکاری گروهک ها در خاطرات خود چنین می نویسد: ما یک پل ارتباطی بین مراکز استان ها و شهرهای بزرگ برقرار کردیم و با هواپیما و هلی کوپتر و خیلی جاها با قاطر برگه ها را به جاهایی که نرسیده بود رساندیم.
باز هم گزارش هایی می رسید که گروه های ضدانقلاب چریک های فدایی خلق و مجاهدین خلق اقداماتی کرده بودند و برگه ها را از بین برده بودند.
متأسفانه علی رغم تدابیر امنیتی در گنبد و ترکمن صحرا و سقز و سنندج و مهاباد نگذاشتند رفراندوم برگزار شود، حتی به اتومبیل هیئت حسن نیت و نمایندگان آقای طالقانی هم حمله کردند که خوشبختانه به آن ها آسیبی نرسید.
در سنندج اکیپی شامل شش پزشک و سه پرستار که برای مداوای مجروحین رفته بودند مورد حمله قرار گرفته و کشته شدند.
احمد صدر حاج سیدجوادی وزیر کشور وقت هم در مصاحبه ای اعلام کرد که در سقز یک صندوق رأی از سوی ضدانقلاب به آتش کشیده شد.
به رغم کارشکنی های تجزیه طلبان، مردم کردستان پای صندوق رأی آمدند و از مجموع ۳۲۰ هزار و ۹۳۰ رأی مأخوذه، ۳۱۸ هزار و ۳۶۰ رأی مثبت به صندوق ها ریخته شد که بیش از ۹۹ درصد آراء بود.
در ارومیه نیز از مجموع ۶۴۵ هزار و ۸۷۰ رأی، ۶۴۰ هزار و ۳۲۳ رأی مثبت به نظام جمهوری اسلامی اخذ شد.
مردم گرگان هم در بیش از بیست شعبه اخذ رأی حاضر شدند و در این رفراندوم شرکت کردند.
قبل از برگزاری رفراندوم اعلامیه ای توسط ۹ نفر از علمای گرگان در تأیید جمهوری اسلامی صادر شد اما در مناطق دیگر این استان (که آن زمان جزو مازندران بود) به خصوص شهر گنبد همچنان شورشیان در حال جنگ شهری بودند لذا صندوق ها را در محل های شرقی و شمالی شهر مستقر کردند.
در صورت جلسه اعضای شورای انقلاب اسلامی محلی مستقر در مسجد عسگریه گنبد در مورد نتیجه رفراندوم در گنبد چنین آمده است: غیره در ساعت ۱۸:۴۸ ۵۸/۱/۱۲ [با]حضور اعضای نظارت بر آراء رفراندوم تعداد ۱۳ صندوق باز شد و آرای شمارش شد.
تعداد آرای مثبت (سبز) ۲۶۴۰۳ و تعداد آرای منفی (قرمز) ۳۱ غیره [بود] غیره در حضور مسئولین نظارت دو صندوق دیگر غیره مسجد حجتیه و مسجد حسینی غیره باز شد و تعداد رأی مطابقت شد و جمع آراء ۳۰۰۵۱ . (تصویر شماره 1)(تصویر شماره 2)
واژه شناسی این خبر (رفراندوم):
هَمه پُرسی یا رِفِراندوم (به فرانسوی : Référendum) رأی گیری مستقیم از همهٔ اعضای تشکیل دهندهٔ یک سازمان یا جامعه است؛ برای رد یا تصویب سیاستی که رهبران یا نمایندگان پیشنهاد کرده اند. هدف همه پرسی پرهیز از قانون گذاری به زیان اکثریّت جامعه است. در نظام های نمایندگی و پارلمانی جدید از همه پرسی تنها برای تصویب قانون اساسی یا تغییر اساسی در حکومت بهره می گیرند؛ ولی در برخی جامعه های کوچک برای همهٔ امور رأی همگان پرسیده می شود. همه پرسی در جوامع مردم سالار، بدین گونه است که دو طرف یک جامعه اعم از موافقین و مخالفین با شرایط از پیش تعیین شده بر روی یک موضوع به تفاهم می رسند، و حکومت یا دولتی بی طرف به عنوان واسطه وظیفه همه پرسی (رفراندوم) را به عهده می گیرد. همین طور کشور بی طرف تعهد می کند که نتایج را با رعایت پروتکل های امنیتی در کشور طرف همه پرسی برگذار کند.
دو نوع همه پرسی وجود دارد: اختیاری و اجباری. همه پرسی اجباری معمولاً برای تصویب قانون اساسی یا متمّم آن است. در همه پرسی اختیاری نمایندگان مجلس ممکن است با اکثریّت قاطع مسیله ای را به رأی عمومی واگذارند یا دولت، در غیاب مجلس یا به رغم آن، موضوعی را به رای عمومی بگذارد.
امکان دیگر همه پرسی با درخواست همگانی است. بدین صورت که اگر مجلس قانون گذاری به میل خود موضوعی را به همه پرسی نگذارد، کسانی از مردم که صلاحیت رأی دادن دارند، ممکن است درخواستی را امضاء کنند که موضوع به رأی عمومی گذاشته شود. شمار لازم برای این درخواست، بر حسب قوانین کشورها، از ۵ تا ۱۵ درصد مجموع رأی دهندگان در آخرین انتخابات است.
(برگرفته از دانشنامه آزاد ویکی‌پدیا)
واژه شناسی این خبر (انقلاب اسلامی ایران):
انقلاب اسلامی ایران ، قیام مردم ایران به رهبری امام خمینی ، از مراجع تقلید شیعه که موجب سقوط نظام پادشاهی و ایجاد نظام جمهوری اسلامی ایران در سال ۱۳۵۷ش برابر با ۱۹۷۹م شد.
آغاز این حرکت با اعتراضات امام خمینی و دیگر علمای دینی به رفتارهای خلاف دین دستگاه حکومتی از سال ۱۳۴۱ش آغاز شد. در عاشورای سال ۱۳۴۲ش امام خمینی در مدرسه علمیه فیضیه قم سخنرانی کرد و در پی اعتراضات تند به حکومت بازداشت شد. این واقعه موجب قیام ۱۵ خرداد ۱۳۴۲ش و حرکت های اعتراضی مردم و درگیری با مأموران حکومتی در برخی از شهرهای ایران شد و در نتیجه کشتار برخی معترضان گردید.
اعتراض مجدد امام خمینی به لایحه کاپیتولاسیون باعث دستگیری دوباره وی در سیزده آبان ۱۳۴۳ش و تبعیدش به ترکیه و پس از آن نجف گردید. مبارزات انقلابیون در خفا ادامه یافت تا این که درگذشت مشکوک سید مصطفی خمینی فرزند آیت الله خمینی در آبان ماه ۱۳۵۶ش باعث علنی شدن دوباره مخالفت های مردم با نظام سلطنتی شد.
انتشار مقاله ای با عنوان ایران و استعمار سرخ و سیاه در روزنامه اطلاعات (۱۷دی ۱۳۵۶ش) که در آن به مراجع تقلید شیعه و به خصوص امام خمینی توهین شده بود، موجب تشدید حرکت های اعتراضی گردید.
برخورد خشن و مسلحانه مأموران حکومت پهلوی در ۱۹ دی ۱۳۵۶ش در قم به گسترده شدن اعتراضات و سرایت آن به شهرهای دیگر انجامید. از این تاریخ به بعد با برگزاری چهلم کشته شدگان واقعه ۱۹ دی قم و پس از آن شهر های دیگر، کشور ایران دستخوش درگیری های گسترده و سراسری شد. با تشدید اعتراضات مردمی، محمدرضا پهلوی در ۲۶ دی ۱۳۵۷ش ایران را ترک کرد.
(برگرفته از ویکی شیعه)
واژه شناسی این خبر (آیت الله سیدمحمود طالقانی):
سید محمود علایی طالقانی (زاده ۱۳ اسفند ۱۲۸۹ در طالقان – درگذشته ۱۹ شهریور ۱۳۵۸ در تهران ) روحانی شیعه ٔ ایرانی، مفسر قرآن ، نواندیش دینی، فعال سیاسی و اجتماعی، عضو جبههٔ ملی دوم و یکی از موسسین نهضت آزادی ایران بود.
محمود طالقانی در دوران نهضت ملی شدن نفت به همراه سید رضا زنجانی به حمایت از محمد مصدق برخاست و پس از کودتای ۲۸ مرداد (سقوط دولت مصدق) به همراه جمع کثیری از طرفداران مصدق به نهضت مقاومت ملّی پیوست. پس از توقف فعالیت های نهضت مقاومت ملّی، طالقانی در شروع مجدد فعالیت های جبههٔ ملی ایران به رهبری اللهیار صالح فعالیت کرد و به شورای مرکزی جبههٔ ملی ایران راه یافت. طالقانی در کنگرهٔ جبههٔ ملی در سال ۱۳۴۰ به عنوان هیئت موسس شرکت کرده و از سوی شرکت کنندگان در کنگره به عضویت شورای مرکزی انتخاب شد. محمود طالقانی، مهدی بازرگان و یدالله سحابی در سال ۱۳۴۰، حزب نهضت آزادی ایران را بر اساس عقاید ملی-مذهبی تشکیل دادند.
(برگرفته از دانشنامه آزاد ویکی‌پدیا)