۱۱۵ سال لز اکتشاف نفت در ایران گذشت
به نقل از پایگاه خبری ایران اکونومیست1402/3/5کد خبر 14023184113
115 سال پیش در سحرگاه پنجم خرداد ماه 1287 شمسی، چاه شماره یک مسجدسلیمان در عمق 360 متری زمین به نفت رسید و ایران دارای نفت شد..
به گارش ایران اکونومیست، دو روز مانده به پایان هفتمین سال واگذاری امتیاز نفت به دارسی، هنگامی که سرمایه سندیکای اکتشاف رو به کاستی نهاده و می رفت تا پرونده کشف نفت در ایران مختومه شود، آخرین ضربه های مته کوبه ای دستگاه شماره یک حفاری، سقف گنبدی مخزن آسماری را شکافت و صدایی مهیب همراه با فوران نفت، حفاران خسته را جانی تازه بخشید..
بهره برداری از نفت ایران به یکی از اتباع انگلیسی به نام دارسی واگذار شد..
این امتیاز که به قرارداد دارسی معروف است در اوایل کار از سوی طرفین قرارداد چندان جدی تلقی نشد و حتی پس از چند سال که از اقدامات بی نتیجه اکتشافی آن می گذشت امتیازداران درصدد برآمدند از ادامه کار صرف نظر کنند اما در نهایت اولین چاه انگلیسی ها در مسجد سلیمان به نفت رسید..
در پی چند سال تلاش مداوم و مستمر گروه اکتشاف انگلیسی، نهایتاً در سال 1908 میلادی برابر 1287 خورشیدی، اولین چاه اکتشافی و قابل بهره برداری نفت به میزان اقتصادی در منطقه مسجد سلیمان حفر شد..
این چاه با وسایل ساده و ابتدایی آن زمان حفر و در عمق 338 متری سطح زمین، در سازند آسماری به نفت رسید و بهره برداری از آن از سال 1290 خورشیدی، با تولید روزانه 500 بشکه آغاز شد..
پس از کشف نفت در مسجدسلیمان عملیات کاوش برای کشف مخازن دیگر ادامه یافت و حوزه های نفتی هفتگل در سال 1306، آغاجاری (1315)، گچساران و پازنان (1316)، نفت سفید (1317) کشف شد و به دنبال آن مخازن بسیار غنی و مهم دیگری نظیر میادین نفتی لالی (1327)، اهواز (1337)، بینک (1338)، بی بی حکیمه (1340)، مارون و کرنج (1342)، پارسی و رگ سفید (1343) نیز کشف و مورد بهره برداری قرار گرفت..
کشف ماده استراتژیک نفت موجب تغییر و تحولات عمیقی در زندگی بشر شد؛ به گونه ای که شش سال بعد از کشف نفت در مسجدسلیمان، چرچیل فرمانده وقت نیروی دریایی سلطنتی انگلستان تصمیم به تغییر سوخت ناوگانش از زغال سنگ به نفت گرفت آن هم با اتکا به نفت مسجدسلیمان. نفت استخراجی در مسجدسلیمان که در پالایشگاه بزرگ آبادان پالایش می شد عامل برتری نیروی دریایی انگلیس در جنگ های جهانی اول و دوم شد..
متعاقب کشف نفت همراه با شکل گیری مسجدسلیمان به عنوان یک شرکت شهر و حضور کارشناسان خارجی برای نخستین بار در کشور ورزش هایی نظیر بدمینتون، تنیس روی میز، بیلیارد، گلف، فوتبال و دیگر ورزش ها در این منطقه شکل گرفت و افراد بسیاری جذب این ورزش ها شدند و تا سالیان متمادی ورزشکاران مسجدسلیمانی که اغلب آنها نفتی هم بودند در تیم های ملی برای کشور افتخار می آفریدند..
همراه با حفر چاه های جدید، تاسیسات و کارخانجات مرتبط و مورد نیاز نفت مانند پالایشگاه بی بیان، کارخانه گوگرد سازی(GAS PLANT)، کارخانه تقطیر نفت(TOPPING PLANT)، نیروگاه تولید برق در این شهر نو تاسیس احداث و راه اندازی شد و مسجدسلیمان بیابانی دیروز در مدت زمان کوتاهی به شهری صنعتی و رفاهی مدرن مبدل شد..
از زمان اکتشاف نفت تا دی 77 مسجدسلیمان به عنوان یک منطقه نفتی زیر نظر شرکت ملی مناطق نفت خیز جنوب با نام منطقه نفتی مسجدسلیمان فعالیت می کرد اما از آن پس با الحاق چهار ناحیه نفتی نفت سفید، قلعه نار، هفتکل و لب سفید به عنوان یکی از شرکت های تابع شرکت ملی مناطق نفت خیز جنوب با نام شرکت بهره برداری نفت و گاز مسجدسلیمان تاسیس و فعالیت خود را به صور ت عملی از سال 78 آغاز کرد..
صنعت نفت ایران که 115 سال پیش در عمق 360 متری به نفت رسیده بود امروز در اعماق بیش از 5500 متری به دنبال نفت کاوش می کند و عزم حفاری در آبهای بسیار عمیق دریای خزر را تا عمق 6000 متری از زیر بستر دریا دارد..
این صنعت اکنون عنان ذخایر نفت و گازش را خود در دست دارد و برای هیچ کسی امتیاز ویژه ای برای توسعه میدان ها و ذخایر قائل نمی شود و سازندگان و صنعتگران ایرانی خود به دنبال ساخت کالاهای مورد نیاز صنعت نفت هستند..
واژه شناسی این خبر (نفت):
نَفت (به انگلیسی : Oil, Petroleum ) یا نفت خام (به انگلیسی : Crude oil ) مایعی غلیظ و افروختنی به رنگ قهوه ای سوخته یا سبز تیره یا سیاه است که در لایه های بالایی بخش هایی از پوستهٔ کره زمین یافت می شود. نفت شامل آمیزهٔ پیچیده ای از هیدروکربن هایی گوناگون است. بیش تر این هیدروکربن ها از زنجیرهٔ آلکان هستند؛ ولی ممکن است از دید باطن، ترکیب یا خلوص تفاوت های زیادی داشته باشند.
نفت را طلای سیاه می نامند.
نفت جز سوخت های فسیلی به حساب می آید و تجدید ناپذیر است نفت سنگین از ویسگوسیته زیادی برخوردار است در خوزستان استخراج می شود و نفت عبدالخان مشهور است که گرانروی بالایی دارد.
ریشهٔ واژهٔ «نفت» از واژهٔ اوستایی «نپتا» گرفته شده است. کلدانیان و اعراب آن را از زبان مادی گرفته و «نفتا» خوانده اند. در برخی منابع قدیمی به صورت «نفط» نیز آمده است. در فرانسه نیز «Naphte» گفته می شود و پیش از آن تا سال ۱۲۱۳ میلادی «Napte» گفته می شد که از واژهٔ لاتین «Naphta» برگرفته شده بود. ریشهٔ این کلمه واژه یونانی «Naphtha» به معنی روغن شرقی می باشد.
(برگرفته از دانشنامه آزاد ویکی‌پدیا)