ولادت امام حسین؛ تجلی نور و هدایت
در حدیثی که از حضرت فاطمه سلام‌الله‌علیها نقل شده، تطهیر و تقدس امام حسین علیه‌السلام به وضوح نشان داده می‌شود. آن حضرت می‌گوید: هنگامی که حسین علیه‌السلام به دنیا آمد، رسول خدا صلی‌الله‌عليه‌وآله به عیادت من آمد و وقتی او را در پارچه‌ای زرد رنگ به دست ایشان دادم، پیامبر آن پارچه را دور انداخت و در عوض پارچه‌ای سفید برداشت و حسین را در آن پیچید. این عمل نشانه‌ای از مقام والای امام حسین علیه‌السلام و اهمیت ماهیت او به عنوان یک چهره الهی و رهبری برای امت اسلامی است.
پیامبر خدا صلی‌الله‌عليه‌وآله فرمود: «بگیرش ای فاطمه، که او امام است و فرزند امام. او پدر نُه امام بزرگوار است که از صلب او به دنیا می‌آیند و نهمین آنان قائم است». این حدیث به وضوح به رسالت و مقام ویژه امام حسین علیه‌السلام اشاره دارد و به این نکته امید می‌دهد که او نه تنها خود امام است، بلکه نسل‌هایی از امامان معصوم از او به دنیا می‌آیند.
این واقعه به نوعی تأکیدی بر نقش امام حسین علیه‌السلام در تاریخ اسلام و حفظ اصول و ارزش‌های دین اسلام است. امام حسین به عنوان فرزند دختری که او خود نیز در مکانی والایی قرار دارد، جایگاهی خاص در تاریخ دینی مسلمانان به خود اختصاص می‌دهد. ولادت امام حسین شعاعی از نور و هدایت برای بشریت است و در واقع، تنها یک تولد نیست، بلکه شروع رسالتی عظیم و بیداری معنوی است.
خصوصیات ظاهری و باطنی امام حسین علیه‌السلام نشان‌دهنده تحقق خواست الهی در زمین است. در واقع، حسین علیه‌السلام مظهر صبر، شجاعت و فداکاری است که بعد از او، باید در زندگی اهل بیت و پیروان واقعی‌اش به شکل‌گیری یک تمدن اسلامی طراز نو کمک کند. فرمانبرداری از ولایت و رهبری معصومین از جمله حسین علیه‌السلام، برکات زیادی برای جامعه اسلامی به همراه خواهد داشت.
این نکته در این حدیث به خوبی مشخص است که امام حسین نه فقط یک فرزند است، بلکه به عنوان پدر نُه امام دیگر، آینده روایا و زنده‌مانی اصول دین را متوجه می‌شود. پس از او، نُه امام دیگر با ویژگی‌های خاص به وجود خواهند آمد که هر کدام نقش بسزایی در بقاء دین و فرهنگ اسلامی خواهند داشت. امام نهم نیز که با عنوان «قائم» معرفی شده، نویدبخش امیدی بزرگ برای مسلمانان در عصر غیبت است.
در نهایت، این حدیث نه تنها تخلیق شخصیت امام حسین را به ما نشان می‌دهد، بلکه اهمیت شناخت و تبعیت از ائمه معصومین را نیز تأکید می‌کند. آنچه از این روایت استنباط می‌شود، این است که امام حسین علیه‌السلام نماینده حقیقت و مجاهدت برای دین خداوند است و یاد او باید همواره در دل‌ها زنده باقی بماند. نسل‌های متمادی که به او نسبت داده می‌شوند، این حقیقت را ثابت می‌کنند که ایمان و مجاهدت در راه خداوند هیچ‌گاه نابود نخواهد شد.