پذیرش قطعنامه 598: آغاز پایان جنگ هشت‌ساله ایران و عراق
در تاریخ 27 تیرماه 1366، جمهوری اسلامی ایران به‌طور رسمی پذیرش قطعنامه 598 شورای امنیت سازمان ملل را اعلام کرد. این قطعنامه که در سال 1987 به تصویب رسید، به‌منظور پایان دادن به جنگ هشت‌ساله ایران و عراق تدوین شده بود. جنگی که از سال 1359 آغاز شده بود، به یکی از بزرگ‌ترین بحران‌های تاریخ معاصر ایران تبدیل شد و اثرات عمیق و گسترده‌ای بر زندگی مردم و ساختار اجتماعی کشور گذاشت.پذیرش این قطعنامه به‌معنای قبول آتش‌بس و آغاز مذاکرات برای پایان جنگ بود. در حالی که ایران به‌دنبال تحقق اهداف خود در جنگ بود، فشارهای بین‌المللی و تلفات انسانی و اقتصادی فراوان، نیاز به پایان دادن به این درگیری را به‌طور جدی نمایان ساخته بود. قطعنامه 598 شامل مواردی از جمله تعیین خطوط مرزی، عقب‌نشینی نیروها به مرزهای بین‌المللی و نظارت سازمان ملل بر اجرای آتش‌بس بود.
پذیرش این قطعنامه همچنین به‌منزله تأکید بر دیپلماسی و احترام به قوانین بین‌المللی بود. در حالی که برخی از تحلیلگران بر این باور بودند که این اقدام نشان‌دهنده ضعف ایران در برابر عراق و فشارهای بین‌المللی است، مسئولان ایرانی تأکید کردند که این تصمیم در راستای حفظ منافع ملی و پایان دادن به درگیری‌ها اتخاذ شده است.
در نهایت، پذیرش قطعنامه 598 زمینه‌ساز آتش‌بس در 29 تیرماه 1367 و پایان جنگ ایران و عراق شد. این تحول تاریخی به‌عنوان نقطه عطفی در تاریخ معاصر ایران به شمار می‌آید و اثرات آن تا سال‌ها بعد بر سیاست‌ها و روابط بین‌المللی ایران تأثیر گذاشت.